ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΕΝΟΒΑ ΣΤΗN INTRACOM
17/5/2019
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΑΣΙΜΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΜΑΣ
Δεν καθορίζουν οι ανταγωνισμοί των εργοδοτών τη διατήρηση ή
όχι του σωματείου μας.
Σε 2 ερωτήματα
χρειάζεται να αποφασίσουμε οι συνάδελφοι
της INTRACOM TELECOM στη Γενική Συνέλευση που καλεί το Δ.Σ. του
σωματείου στις 21/5 στην Παιανία και στην ψηφοφορία (με δύο κάλπες) που θα ακολουθήσει την επομένη 22/5 σε όλη την
Telecom πανελλαδικά (η πρόταση της ΓΕΝΟΒΑ για σύγκληση Kαταστατικής
Γ.Σ. όλων των μελών του σωματείου από όλες τις εταιρείες για να πάρει απόφαση
το σώμα αν θα διαιρεθεί ή όχι
απορρίφθηκε από όλες τις άλλες παρατάξεις):
α) ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΝΑΙ η ΟΧΙ
στην ίδρυση νέου σωματείου στην Telecom (ερώτημα που θα κριθεί
στην πρώτη κάλπη) και
β) ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ αν στο
νέο καταστατικό του υπό ίδρυση σωματείου θα προβλέπεται ότι η απόφαση για Απεργία θα είναι Αποκλειστικά
και Μόνο δικαίωμα της Γενικής Συνέλευσης
ή αν θα έχει και το Διοικητικό Συμβούλιο του σωματείου το δικαίωμα να παίρνει απόφαση για Απεργία (ερώτημα που θα
μετρηθεί στη δεύτερη κάλπη μόνο εάν υπερψηφιστεί η ίδρυση του νέου
σωματείου από την πρώτη κάλπη).
α) Σαν ΓΕΝΟΒΑ INTRACOM στηρίζουμε
το ΟΧΙ στην Ίδρυση του νέου Σωματείου στην Telecom. Δε θα κερδίσουμε τίποτα οι εργαζόμενοι στην Telecom
από τη
διάσπαση του ενιαίου υφιστάμενου σωματείου μας (ούτε θα κερδίσουν τίποτα οι
εργαζόμενοι της HOLDINGS).
Δεν
εξυπηρετεί το σπάσιμο τα ΔΙΚΑ ΜΑΣ συμφέροντα σαν εργαζόμενοι της Telecom. Αντίθετα
το σπάσιμο μας αποδυναμώνει απέναντι στην εργοδοσία μας, εφόσον μας
οδηγεί αντικειμενικά σε ένα νέο, πιο μικρό σωματείο, όπου η εταιρεία θα
είναι πιο εύκολο να περιχαρακώσει, να ελέγξει και να υποτάξει, ακόμη χειρότερα
όταν το σπάσιμο γίνει στη βάση ότι πρέπει να σχεδιάσουμε το νέο σωματείο από
την οπτική που συμφέρει τον εργοδότη..
Το
υφιστάμενο σωματείο μας έχει δύναμη 1600
εγγεγραμμένα μέλη (850 από Τelecom). Έχουμε πολλούς δεσμούς
γιατί προερχόμαστε όλοι από τη μητρική INTRACOM και ιδιαίτερα στη διαδρομή μας έχουμε καταφέρει να δώσουμε κοινούς αγώνες ενάντια στις διοικήσεις των
εταιρειών και τις σημερινές δύο εργοδοσίες. Αυτοί οι αγώνες έχουν χτίσει το σημερινό συσχετισμό δύναμης βάζοντας
κόκκινες γραμμές σε Τelecom (και Ηoldings). Επίσης έχουν
αναδείξει ένα σημαντικό κομμάτι συναδέλφων από όλες τις εταιρείες που πρωτοστατεί
στις κατά καιρούς συνδικαλιστικές μας δράσεις, λειτουργεί προωθητικά για όλο το
σωματείο και σε τελευταία ανάλυση στελεχώνει τις παρατάξεις και
οδηγεί στην εκπροσώπησή μας από ένα Δ.Σ. με πιο έμπειρα μέλη αλλά και λιγότερο εξαρτημένα από όλες τις επιμέρους
διοικήσεις και εργοδοσίες.
Μέσα
από το ενιαίο σωματείο μας και το νόμιμο καταστατικό μας συνεχίζουμε (και μετά την αλλαγή στη μετοχική
σύνθεση της Τelecom) να έχουμε όλη την ευελιξία
να κάνουμε όποτε το θελήσουμε επιχειρησιακή
Γενική Συνέλευση στην Telecom (όπως και σε κάθε άλλη επιχείρηση) που να οργανώνει το κοινό Δ.Σ. ( π.χ. αν
η εργοδοσία της Τelecom ανοίξει ένα ξεχωριστό
μέτωπο).
Αλλά έχουμε και τη δυνατότητα, αξιοποιώντας τη
μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση που φέρνει η ενότητα και η συλλογικότητά μας, να κινηθούμε μαζί οι εργαζόμενοι των δύο ομίλων για τα κοινά μας αιτήματα
απέναντι και στους δύο εργοδότες μέσα από κοινή Γ.Σ. που οργανώνει το κοινό
Δ.Σ. (αιτήματα όπως η κοινή διεκδίκηση για να καταχτήσουμε επιχειρησιακή
σύμβαση με βάση τις κλαδικές-ομοιοεπαγγελματικές που κατάργησαν τα μνημόνια και
η επιστροφή όλων των μισθών για όλους).
Επιπλέον να κρατάμε, από
κοινού, ισχυρό το μέτωπο στους χώρους μας απέναντι στη ρατσιστική και τη
φασιστική απειλή, για την ειρήνη και φιλία ανάμεσα στους λαούς απέναντι στην
αυξανόμενη απειλή πολέμου, για αλληλεγγύη στους αγώνες για τα εργατικά,
κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα.
Αυτή η συνδυασμένη δράση στη βάση των
εργατικών μας συμφερόντων έχει αποδειχτεί
πολύ αποτελεσματική στις μάχες που
δώσαμε απέναντι στην εργοδοσία και ανά επιχείρηση στο παρελθόν (θυμόμαστε
την πολυήμερη μάχη στη DEFENSE το 2012 για το
τετραήμερο όπου νικήσαμε αλλά και το 2017 τις δύο νικηφόρες 48ωρες στην INMAINT)
καθώς και στο σύνολο των επιχειρήσεων (με
τις δυο ισχυρότατες 48ωρες πανελλαδικές
και στις τέσσερις εταιρείες του ενιαίου ομίλου το 2011) και βάλαμε φρένα στις
επιθέσεις. Είναι κρατούμενο από την ίδια μας την εμπειρία ότι σε αυτές τις
μάχες το πρώτο πράγμα που εύχονταν οι διοικήσεις για να ελέγξουν την κατάσταση
ήταν να μην υπήρχε το ενιαίο σωματείο με το κοινό Δ.Σ. που εκπροσωπούσε την
πίεση όλων μας, αλλά να είχαν απέναντί τους μονάχα τους εργαζόμενους της δικής
τους εταιρείας για να καταφέρουν να τους τρομοκρατήσουν και να ελέγξουν τις
κινητοποιήσεις τους και να τις σταματήσουν. Η διαίρεσή μας ισοδυναμεί με το να
βάλουμε τα χέρια μας να βγάλουμε τα μάτια μας.
Η λογική της ΑΚΕ ότι
επειδή οι εταιρείες ανταγωνίζονται τελικά και οι εργαζόμενοι γίνονται
ανταγωνιστές, δεν έχει μόνο το πρόβλημα ότι καλλιεργεί την ιδέα της διαίρεσης
μεταξύ των εργαζομένων και υπονομεύει γενικότερα κάθε εργατική εναλλακτική. Σημαίνει
ακόμη ότι προετοιμάζει τους εργαζόμενους της κάθε εταιρείας αρχικά να
παραδίδουν τα δικαιώματά τους για να γίνει πιο ανταγωνιστική η εταιρεία που
εργάζονται (μισθούς και ωράρια) και στη
συνέχεια ακόμη και να παραδώσουν τις ίδιες τις δουλειές τους όταν η εταιρεία
που εργάζονται, σε κάποια συγκυρία, δεν κερδίσει σε αυτό τον ανταγωνισμό, δεν
πάρει τις συμβάσεις που επιδίωκε. Δε θα χωριστούμε από το ενιαίο σωματείο για
να περιμένουμε πότε θα έρθει η ώρα μας να απολυθούμε, είτε στην Telecom
είτε στη Holdings, ενώ στο μεταξύ θα υποχωρούμε στο μέτωπο των
μισθών και των δικαιωμάτων μας. Είναι πλήρως αδιέξοδη αυτή η αντίληψη για ένα
σωματείο. Γι’ αυτό επιμένουμε στο σύνθημα ότι το σωματείο εκφράζει συλλογικά
τους εργαζόμενους, όχι τις εταιρείες.
Το σωματείο έχει ασφαλώς
το ρόλο να ελέγχει αν τηρείται η εργατική νομοθεσία και να ζητάει παραπάνω αυξήσεις
από τις μικρές παραχωρήσεις που συνήθως συναινούν να δίνουν οι μεγάλοι
εργοδότες για να κρατάνε «ευχαριστημένους» τους εργαζόμενους όταν πάνε καλά οι
δουλειές.
Όμως κύριος ρόλος του σωματείου είναι, στην
περίπτωση που δεν πάει καλά η εταιρεία, είτε λόγω γενικής κρίσης, είτε λόγω
ανταγωνιστικών πιέσεων, να προετοιμάζει και να οργανώνει την άμυνα των
συναδέλφων για να πληρώσουν για τη ζημιά οι μέτοχοι, που κέρδιζαν στις εποχές
που η εταιρεία αναπτυσσόταν και ήταν πιο εύρωστη. Είναι με δυο λόγια να υιοθετεί
μια ταξική γραμμή.
Να μην πάμε σε ένα συντηρητικό διαχωρισμό που άμεσα μας αποδυναμώνει
συνδικαλιστικά ενισχύοντας την εργοδοσία στην προσπάθειά της να μας ελέγχει,
ακόμη χειρότερα, οδηγεί σε μια γραμμή υποταγής στην οπτική και στα συμφέροντα
της εργοδοσίας να μας στριμώχνει όσο δεν παίρνει όταν έρχεται η περίοδος της κρίσης. Να παραμείνουμε
ενωμένοι.
Αυτή είναι η δοκιμασμένη και αποτελεσματική εγγύηση να διεκδικήσουμε και οι εργαζόμενοι της Τelecom τα ΔΙΚΑ ΜΑΣ συμφέροντα.
β) ΓΙΑ
ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΣΤΗΝ
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΣΩΜΑ ΠΑΡΕΙ ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΕ ΚΑΛΠΗ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΙΔΡΥΣΗΣ ΤΟΥ.
Η άποψή μας σαν ΓΕΝΟΒΑ είναι ότι το νέο σωματείο, εάν και εφόσον υπερψηφιστεί το
σπάσιμο, δε θα είναι μονάχα πιο αδύναμο αλλά θα είναι και εντελώς ΞΕΔΟΝΤΙΑΣΜΕΝΟ
και ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟ, αν την απόφαση για απεργία δεν έχει το δικαίωμα να
παίρνει ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
αλλά λαμβάνεται αποκλειστικά και
μόνο από Γενική Συνέλευση και μάλιστα με τη σχεδόν ανέφικτη απαρτία που
νομοθετήθηκε πέρσι. Στη δεύτερη κάλπη υπερψηφίζουμε να έχει και το Δ.Σ. το
δικαίωμα να παίρνει απόφαση για Απεργία και όχι αποκλειστικά και μόνο η Γ.Σ.
Ο λόγος είναι
ξεκάθαρος. Κατ’ αρχήν ακόμη και όλοι οι εργαζόμενοι στην Τelecom
να
βρισκόμασταν στον ίδιο χώρο, η περσινή αντεργατική πρόβλεψη για 50% απαρτία
είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθεί. Ένα δε σωματείο πανελλαδικού τύπου,
όπως το υπό ίδρυση, όπου, με τα σημερινά δεδομένα, για κάθε 10 μέλη, τα 7 μέλη θα
βρίσκονται στην Παιανία και τα 3 μέλη θα μοιράζονται σε Πάτρα και Θεσσαλονίκη, είναι ανέφικτο να κάνει Γ.Σ. για απεργία
στην έδρα του, με φυσική παρουσία ουσιαστικά μόνο από την Παιανία και με
απαρτία 50% στο σύνολο των μελών εφόσον η φυσική παρουσία από Θεσσαλονίκη
είναι ανέφικτη και από Πάτρα πολύ δύσκολη και ανέφικτο να επαναληφθεί για όσο
θα χρειαστεί, αναγκαστικά θα χρειαστεί για
κάθε 7 μέλη που βρίσκονται στην Παιανία τα 5 μέλη να είναι παρόντα στη Γ.Σ. (απαρτία 71%, κάτι που είναι εξωπραγματικό).
Η πρόταση της ΑΚΕ με τη
Γ.Σ. στην Παιανία και την ταυτόχρονη μετάδοσή της με ηλεκτρονικά μέσα στα
περιφερειακά τμήματα και τελικά κάλπη παντού, «καταπίνει» το ούτως ή άλλως
απαγορευτικό 50% που μπήκε πέρσι με απαίτηση ΣΕΒ και δανειστών για να μπουν ανυπέρβλητα
εμπόδια στους εργαζόμενους να παίρνουν άμεσα απόφαση για απεργία (καταγγέλθηκε απερίφραστα
τότε με ανακοινώσεις του Δ.Σ. που συνυπόγραφε και η ΑΚΕ, αλλά και της ΠΟΕΜ, ΓΣΕΕ,
ΕΚΑ κλπ.). Και στην πράξη δεν παρακάμπτει σχεδόν καθόλου ούτε το πλήρως
ανέφικτο 71%. Όχι μόνο γιατί Γ.Σ. εξ αποστάσεως δεν είναι εύκολο να συντονιστεί
σε 3 πόλεις, να διασφαλιστεί η ουσιαστική συμμετοχή και συζήτηση, να
πραγματοποιηθεί όσες φορές χρειαστεί και στο χρόνο αντίδρασης που απαιτεί η
περίσταση, αλλά ΚΥΡΙΩΣ επειδή βασίζεται στην καλή διάθεση της εταιρείας
να μας δίνει τα απαραίτητα μέσα, δηλ. τον κατάλληλο χώρο σε χρόνο εργασίας για
να οργανωθούμε (π.χ. τις αίθουσες των εστιατορίων και στις 3 πόλεις για να
κάνουμε Γ.Σ., και με άδεια τοποθέτησης ηλεκτρονικών μέσων), την ώρα που θα είμαστε
σε σκληρή αντιπαράθεση. Στην πράξη, όπως και στο παρελθόν, η Γ.Σ. για
απεργία θα υποχρεωθούμε να γίνει μέσα από Στάση Εργασίας -όπου καταγράφεται από
την εταιρεία ποιος συμμετέχει και είναι το πρώτο μεγάλο εμπόδιο που έχουμε
μπροστά μας για να εξασφαλίσουμε την ΠΑΡΟΥΣΙΑ των συναδέλφων– και με
συγκέντρωση στο προαύλιο ή έξω από την Πύλη, με συνέπεια να μην είναι ουσιαστικά
εφικτή η παρακολούθηση και συμμετοχή στη Γ.Σ. από τις άλλες πόλεις και να
πρέπει η απαρτία του 50% πανελλαδικά να καλυφθεί από την Παιανία, πράγμα
εντελώς ανέφικτο.
Η μη παρουσία των
εργαζομένων σε Γ.Σ. (για απεργιακή απόφαση) σε μεγάλα ποσοστά είναι ο πρώτος
στόχος που μεθοδεύει η εργοδοσία με την εξουσία που διαθέτει, την τρομοκρατία της
απειλής της απόλυσης σε ένα γενικό καθεστώς πρωτοφανούς εργασιακής ανασφάλειας.
Η εμπειρία μας σαν Σωματείο στην INTRACOM είναι ότι ποτέ δε θα πραγματοποιούνταν
οι δύο πανελλαδικές 48ωρες σε όλο τον όμιλο το Φλεβάρη του 2011, ούτε και η
αντίστοιχη 24ωρη το Νοέμβρη του 2008 με τα σημερινά τεράστια ποσοστά απαρτίας, εφόσον
εκείνες οι αποφάσεις πάρθηκαν με το 30% και με 25% απαρτία στο σύνολο των
μελών, με συμμετοχή μόνο από την Παιανία και είχαν καθολική απεργιακή συμμετοχή,
ενώ δεν θα μπορούσε να υπάρχει απαρτία του 50% ακόμη κι αν είχαν συμμετάσχει
στην ψηφοφορία και όλα τα μέλη στις άλλες πόλεις (ο νόμος που ίσχυε για 36
χρόνια μέχρι πέρσι, απαιτούσε το ελάχιστο 25% απαρτία -εκ των οποίων το 75%
έπρεπε να υπερψηφίσει την απεργία).
Η λύση είναι να αξιοποιήσουμε τη διάταξη που προβλέπει ο νόμος
1264 του 1982 και αφορά τα πανελλαδικά σωματεία και η οποία δεν άλλαξε, επειδή
ακόμη και η κυβέρνηση ουσιαστικά αποδέχτηκε ότι το 50% απαρτία σε πανελλαδικό
σωματείο καθιστά την πραγματοποίηση Γ.Σ. ανέφικτη. Ο νόμος δίνει τη δυνατότητα στα πρωτοβάθμια σωματεία πανελλαδικού
τύπου να παίρνουν απόφαση για Απεργία ΚΑΙ με απόφαση του Δ.Σ. εκτός
αν το ορίσουν διαφορετικά στο καταστατικό τους. Αυτή η δυνατότητα θα έπρεπε
ήδη από πέρσι, όπου άλλαξε ο νόμος και μπήκε η απαρτία του 50%, να έχει ενσωματωθεί
ρητά και
στο καταστατικό του υφιστάμενου σωματείου ως πανελλαδικού.
Η ΑΚΕ ουσιαστικά μας
καλεί να βάλουμε στο καταστατικό ένα τεράστιο εμπόδιο μιας ανέφικτης απαρτίας η οποία θα οδηγήσει το σωματείο να
απωλέσει στην πράξη τη δυνατότητα να απεργήσει, τελικά να χάσει και κάθε
δυνατότητα να κάνει την παραμικρή διαπραγμάτευση με την εταιρεία. Να
ξεδοντιαστεί με το ξεκίνημα της ύπαρξής του, στο όνομα μιας τάχα «δημοκρατικής»
λειτουργίας που τάχα εκφράζει την «πραγματική θέληση» των εργαζομένων και θυμίζει
τα πρόσφατα προσχήματα της εφταήμερης επιχειρησιακής σύμβασης, αν τάχα
«συμφωνήσουν» οι εργαζόμενοι. Οι μεγάλες
απαρτίες μπήκαν για να αυξήσουν την ισχύ της εργοδοσίας απέναντι στους
εργαζόμενους και να δοθούν όλα τα περιθώρια στην εργοδοσία να εκβιάσει
προκειμένου ΝΑ ΜΗΝ ΕΚΦΡΑΣΤΕΙ η πραγματική θέληση των εργαζομένων και
μέσα από την τρομοκρατία να μην επιτρέψει να μαζευτεί ικανός αριθμός
εργαζομένων για να καλύψει την απαρτία, στην πράξη να καταργήσει η εργοδοσία το
δικαίωμα νόμιμης απεργίας από τη βάση.
Το δικαίωμα του Δ.Σ. να
αποφασίζει για απεργία δεν σημαίνει ότι το Δ.Σ. δεν θα επιχειρήσει να καλέσει Γ.Σ. σε όλη την Telecom όταν πρόκειται για το
σοβαρό ζήτημα της απεργιακής κινητοποίησης και ότι δε θα κάνει την προσπάθεια να βάλει κάλπη παντού. Τουναντίον,
θα πρέπει το ΔΣ να καλέσει ΓΣ και αν από αυτή τη διαδικασία προκύψει απαρτία
50% πανελλαδικά –κάτι που είναι σχεδόν αδύνατο- θα υπάρξει τελεσίδικη απόφαση
για απεργία ή όχι. Όμως στη -σχεδόν βέβαιη- περίπτωση όπου δε θα επιτευχθεί η
απαρτία που πλέον απαιτείται, θα πρέπει το Δ.Σ. να έχει την ευθύνη να
αξιολογήσει αν το αποτέλεσμα της συλλογικής διαδικασίας που οργάνωσε σε
συνδυασμό με τις συνθήκες που ίσχυσαν, αποτελεί ή όχι ένα ισχυρό δείγμα που εκφράζει τη
διάθεση της πλειοψηφίας και στη συνέχεια το Δ.Σ. να κηρύξει η να μην κηρύξει
την απεργία και να κριθεί για τις
αποφάσεις του.
Μέχρι τώρα είχαμε στην
πράξη από κοινού υιοθετήσει τη λογική ότι αν έχουμε σε Γ.Σ. στην έδρα μας, στην
Παιανία, απαρτία του 1/3 των συναδέλφων της Παιανίας, που ισοδυναμεί με το 1/4
του συνόλου των μελών (ποσοστό απαρτίας με το οποίο ο νόμος μας έδινε ως πέρσι το
δικαίωμα να πάρουμε απεργιακή απόφαση), τότε η απεργία κηρύσσεται εφόσον
υπερψηφιστεί. Θα πρέπει να μην
υποχωρήσουμε πίσω από αυτή την αντίληψη και πρακτική αλλά και να προσπαθήσουμε
να τη βελτιώσουμε όσο αυτό μπορεί να γίνει εφικτό, παλεύοντας να εξασφαλίσουμε τους
αναγκαίους δημοκρατικούς όρους και τα μέσα για να μπορέσει να συζητηθεί ουσιαστικά
η κήρυξη της απεργίας σε ενιαία Γ.Σ. και να μπει κάλπη σε όλες τις πόλεις,
προκειμένου να έχουμε όσο γίνεται πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα, ανταποκρινόμενοι
και στο αίτημα των μελών από τα περιφερειακά τμήματα.
Αλλά θα πρέπει να μην αυτοευνουχισθούμε
μπλοκάροντας με το καταστατικό την απόφαση για απεργία αν η απαρτία, τελικά,
μέσα από όλο αυτό το ναρκοπέδιο, δε φτάνει στο 50% των μελών μας. Θα πρέπει να
έχει το δικαίωμα και το Δ.Σ., που
εκλέγεται με απλή αναλογική από τους συναδέλφους, να παίρνει την απόφαση για
απεργία (όπως ο νόμος προβλέπει για τα πανελλαδικά και δίνει τη δυνατότητα να παρακάμψουμε αυτά τα ανέφικτα γενικά ποσοστά
απαρτίας), εφόσον καταγράφεται ένα ισχυρό δείγμα, ένα minimum του ¼ του συνόλου -που
ισοδυναμεί χονδρικά με το 1/3 της Παιανίας- που καταφέρνει και συμμετέχει ουσιαστικά
στη Γ.Σ. και υπερψηφίζει την απεργία.
ΟΧΙ ΣΤΟ ΣΠΑΣΙΜΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ - ΕΚΤΟΣ
ΑΠΟ ΤΗ Γ.Σ., ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΚΑΙ ΤΟ Δ.Σ. ΓΙΑ ΚΗΡΥΞΗ ΑΠΕΡΓΙΑΣ.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΤΗΣ TELECOM ΣΤΗ Γ.Σ ΣΤΙΣ 21/5 ΣΤΙΣ 11.00-13.00 ΣΤΟ Α5 ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ ΚΑΙ ΣΤΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΣΤΙΣ 22/5.
