Σχόλιο του Γιάννη Θεοχάρη: Ψήφο στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ - ΟΧΙ στους εκβιασμούς - Εργατικοί αγώνες για να πάρουμε πίσω όσα μας λεηλάτησαν

Oι εκλογές στις 25 Γενάρη γίνονται κάτω από την  πίεση της τρόικας ότι τα μνημονιακά μέτρα πρέπει να συνεχιστούν, με άλλα λόγια να συνεχιστεί η λυσσαλέα επίθεση στην εργατική τάξη και τους φτωχούς.

Το mail Χαρδούβελη, ως γνωστό, προκρίνει   νέες μειώσεις σε συντάξεις , μισθούς, πλήρη απελευθέρωση απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, χτύπημα του συνδικαλισμού, αύξηση της φορολογίας , μεγαλύτερη διάλυση στις κοινωνικές υπηρεσίες.

Αλλά και πέρα από το mail Χαρδούβελη , η διακηρυγμένη συνέχεια θα είναι , για τη Ν.Δ., η πολιτική των μεγάλων πρωτογενών πλεονασμάτων (άρα και των μνημονίων για να επιτευχθούν αυτά τα πλεονάσματα) προκειμένου  να πληρώνονται οι τόκοι των 320 δις δημόσιο χρέος και να εξασφαλίζεται η  ανακύκλωση των χρεολυσίων.

Ταυτόχρονα η Ν.Δ. επιμένει στους χαμηλούς μνημονιακούς  μισθούς στον ιδιωτικό τομέα (που είναι  ο άλλος πυλώνας της πολιτικής της στα πλαίσια της εσωτερικής υποτίμησης) ,  με στόχο  την αύξηση της ανταγωνιστικότητας των προϊόντων. Η εμπειρία αποδεικνύει ότι δεν έχει  φέρει κανένα θετικό αποτέλεσμα αυτή η πολιτική γιατί ο ιδιωτικός τομέας δεν επενδύει όλα αυτά τα χρόνια, οι επενδύσεις έχουν πέσει στο μισό σε σχέση με το 2008 (στα 23 δις από 56 δις που ήταν στην αρχή της κρίσης). Ούτε οι εξαγωγές μεγαλώνουν γιατί οι εξαγωγείς δεν μείωσαν τις τιμές (το ίδιο και οι παραγωγοί που πουλάνε στην εγχώρια αγορά, ουσιαστικά η εσωτερική υποτίμηση δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, απέτυχε). Απλά  αυξήθηκε ο λόγος κερδών προς μισθούς υπέρ των κερδών και συντρίφτηκε η  εγχώρια  ζήτηση

Τα στοιχεία που υπάρχουν στην έκθεση του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ το Σεπτέμβρη του 2014 για την ελληνική οικονομία (χαρακτηριστικά τα διαγράμματα 30,44,45, http://www.inegsee.gr/wp-content/uploads/2014/09/EKTESH_16-27082014.pdf.) επιβεβαιώνουν  καθαρά τη σκληρή ταξική επίθεση που υπηρετεί το σύνολο της συνεχιζόμενης πολιτικής. Πρωτογενώς (πριν την επέμβαση του κράτους) , το μερίδιο των ιδιοκτητών κεφαλαίου ως προς το εθνικό εισόδημα το 2014 είναι σε απόλυτα νούμερα όσο το μερίδιο τους το 2008, την  ώρα που το εθνικό εισόδημα μειώθηκε κατά 25%. Όλη το βάρος έπεσε στη μείωση του μεριδίου του εθνικού εισοδήματος των μισθωτών και των αυταπασχολούμενων  , που έπεσε πάνω από 40%.

Και βέβαια ούτε δευτερογενώς έγινε κάποια αναδιανομή, αφού η  ελίτ δε φορολογήθηκε ποτέ.

 Τα μνημόνια, που θέλουν να συνεχίσουν,  ήταν για την εργασία , όχι για το κεφάλαιο, γι’ αυτό η εγχώρια αστική τάξη και οι κυβερνήσεις της τα υπηρέτησαν χωρίς αντιρρήσεις, γιατί τους προστάτευε αυτή η πολιτική   απόλυτα μέσα στην κρίση. Παρέα με τους διεθνείς τραπεζίτες, τα funds και τους θεσμούς του ευρωσυστήματος , χτύπησαν ανελέητα τον κόσμο της εργασίας, για να οδηγήσουν, αδιέξοδα, την κρίση σε χειρότερα επίπεδα.  

  Προφανώς η συνέχιση της άγριας λιτότητας είναι ενάντια στα ζωτικά συμφέροντα των εργαζόμενων και της πλειοψηφίας της κοινωνίας και  αυτό το έχει καταλάβει όλος ο απλός κόσμος, η άλλη πλευρά έχει χάσει την ηγεμονία, έχει χάσει τη δυνατότητα να πείθει ότι εκπροσωπεί τα γενικά συμφέροντα της κοινωνίας και το κλειδί ήταν οι εργατικοί αγώνες που προηγήθηκαν. Γι’ αυτό δεν μπορούν να ξεπεράσουν την κρίση τους τα παραδοσιακά  πολιτικά κόμματα που ήταν οι πολιτικοί πυλώνες της κυριαρχίας της αστικής τάξης. Γι’ αυτό βγαίνει δυνατή συνολικά η αριστερά που βοήθησε την αντίσταση του εργαζόμενου κόσμου στην πράξη και στις ιδέες,  με το  ΣΥΡΙΖΑ να έχει σήμερα το ισχυρό εκλογικό προβάδισμα. Αυτές οι μάχες του κόσμου και της αριστεράς ταυτόχρονα  οδήγησαν σε ήττα και την προσπάθεια του συστήματος να διατηρήσει την ηγεμονία του  με τον κοινωνικό αυτοματισμό, παραπέρα με το  ρατσισμό, ακόμη και την ενθάρρυνση του φασισμού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει , λογικά , ότι πρέπει να σταματήσει η άγρια λιτότητα όσο αφορά την εξυπηρέτηση του χρέους ,αλλά και εσωτερικά όσο αφορά τους χαμηλούς μισθούς  και συντάξεις γιατί αυτή η πολιτική δεν οδηγεί παρά σε ύφεση, ανεργία, φτωχοποίηση  και τελικά σε μη βιώσιμο χρέος.

Στην περίπτωση που δώσει λίγο δημοσιονομικό χώρο στο ΣΥΡΙΖΑ η μεριά των δανειστών, μειώνοντας λίγο την εξυπηρέτηση του χρέους (ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει να μη δίνονται και τα 6 δις πρωτογενές πλεόνασμα σε τόκους , όπως στο εξής προβλέπεται, αλλά σε ενίσχυση των κοινωνικών υπηρεσιών και αύξηση των δημοσίων επενδύσεων) , θα είναι στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ  η επιλογή αν θα αρκεστεί σε αυτό τον επώδυνο συμβιβασμό.

Λίγο χώρο ζητάει ο ΣΥΡΙΖΑ και από το εγχώριο κεφάλαιο για να αυξήσει τους μισθούς , ξεκινώντας από τον κατώτατο, επαναφορά του θεσμού των συλλογικών συμβάσεων, αλλά και να προχωρήσει σε μετριοπαθή ανακατανομή μέσω της αλλαγής του φορολογικού συστήματος, να πληρώσουν περισσότερο οι πλούσιοι και να μην προστατεύεται η φοροδιαφυγή.

Να ανακουφιστεί δηλ. η μεγάλη φτώχεια και να αυξηθεί η δραστηριότητα σε βάρος αντίστοιχα των υψηλών εισοδημάτων και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, ιδιαίτερα των μεγάλων ομίλων.

Για τις τράπεζες ήδη στο ΣΥΡΙΖΑ έχουν ψήφισαν σε εσωτερική πολιτική διαδικασία , κατά πλειοψηφία, ότι δε θα κρατικοποιήσουν το τραπεζικό σύστημα.

Αυτή είναι η διαπραγμάτευση του ΣΥΡΙΖΑ προς την αστική τάξη της χώρας και ταυτόχρονα προς τους ξένους δανειστές.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ αρκεστεί σε επώδυνους συμβιβασμούς ,αρκεστεί στα λιγότερα ( από τα λίγα που ζητάει από το εγχώριο κεφάλαιο και τους εταίρους) , τότε θα έχει πρόβλημα από την ίδια τη βάση του και τον κόσμο που έχει προσδοκίες εναποθέσει στην εκλογή του, αφού δε θα σπάσει επί της ουσίας τη λιτότητα και  δε θα έχει κανένα εργαλείο για να ανατάξει  την ανεργία.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δε συμβιβαστεί θα πρέπει να  πάει σε μονομερείς ενέργειες με τους δανειστές για να  βρει πόρους να καλύψει τις κοινωνικές δαπάνες ,αλλά και σε μονομερείς ενέργειες και με τους έλληνες ολιγάρχες, την αστική τάξη της χώρας , η οποία απαιτεί  χαμηλούς μισθούς αλλά όχι τιμές, ιδιωτικοποιήσεις-αρπαγή  των δημόσιων υποδομών, δε θέλει να φορολογηθεί ,αλλά  απαιτεί να τοποθετεί τα κεφάλαιά της  στο εξωτερικό χωρίς ενοχλητικούς ελέγχους (100 δις είναι οι καταθέσεις που πήγαν στο εξωτερικό από το 2012 , κύρια από την ελίτ, και δεν έχουν γυρίσει- σ’ αυτή την απώλεια βασίζονται οι εκβιασμοί για τη ρευστότητα του τραπεζικού συστήματος)

Ταυτόχρονα ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να κρατικοποιήσει το τραπεζικό σύστημα και να πάρει τον έλεγχο στα κλειδιά της οικονομίας, εμπλέκοντας τους ίδιους τους εργαζόμενους στον έλεγχο των  μεγάλων επιχειρήσεων.

Ουσιαστικά θα πρέπει να αλλάξει το πρόγραμμά του και να υιοθετήσει ένα πρόγραμμα για το οποίο δεν προετοιμάζει τον κόσμο, ένα αντικαπιταλιστικό  πρόγραμμα , όπως αυτό που προτείνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ένα πρόγραμμα που εκφράζει τη γενίκευση των αιτημάτων των αγώνων του ίδιου του κόσμου σε σύγκρουση με την εγχώρια αστική τάξη και τους δανειστές  και αναδεικνύει ότι για να υλοποιηθεί θέλει στο τιμόνι τον ίδιο τον κόσμο με την  αριστερά στο πλευρό του.

Χρειάζεται να προετοιμαζόμαστε ότι δε θα κάνουν πίσω κεφάλαιο και δανειστές επειδή η δική μας μεριά κερδίζει τις εκλογές. Θα χρειαστεί να συγκρουστούμε κλιμακώνοντας τους αγώνες μας , να πάμε πέρα από το minimum πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και από τις μεθόδους της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δε θα πάει προφανώς την επομένη των εκλογών να ρίξει μαζί με το Σαμαρά το ΣΥΡΙΖΑ.

Επιλέγει όμως  τη θέση της εργατικής- αριστερής αντιπολίτευσης απέναντι σε μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, προετοιμάζοντας για τους αγώνες που έχουμε μπροστά μας με το σύστημα, δίνοντας από τώρα τις αντικαπιταλιστικές απαντήσεις στα διλήμματα που βάζουν μπροστά μας η άρχουσα τάξη και το ευρωσύστημα . Με το αντικαπιταλιστικό της πρόγραμμα για μονομερή διαγραφή του χρέους και ρήξη με την ευρωζώνη, κρατικοποίηση με εργατικό έλεγχο των τραπεζών , φορολόγηση των πλουσίων, εργατικό έλεγχο σε όσο μεγαλύτερη κλίμακα μπορούμε μέσα στην κοινωνία, με μέτωπο στο φασισμό , το ρατσισμό, με εναντίωση στη συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές αναμετρήσεις στην περιοχή και μείωση των δαπανών για εξοπλισμούς, με το μεγαλύτερο διεθνισμό απέναντι στους εργαζόμενους τόσο στην Ευρώπη , όσο και στους λαούς που βρίσκονται στα ανατολικά μας σύνορα.

Αυτή την αντικαπιταλιστική ανατροπή  θέλουμε να αναδείξουμε και με τη ψήφο στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις 25  Γενάρη

 Γιάννης Θεοχάρης, μέλος Δ.Σ. Σωματείου Εργαζομένων INTRACOM και Δ.Σ. ΠΟΕΜ