9/11/2009
Συνάδελφοι, /σες,
Πάγωμα των μισθών για δεύτερη και για πολλούς συναδέλφους για τρίτη συνεχή χρονιά, χωρίς ορατή την προοπτική αυξήσεων στο μέλλον και χωρίς δέσμευση για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας ήταν η τοποθέτηση της διοίκησης στα κύρια αιτήματα του σωματείου που αποφασίστηκαν με συντριπτική πλειοψηφία στη Γ.Σ. του Ιούλη. Έδωσε μόνο ένα εφάπαξ αντίδωρο μέχρι 300 ευρώ στους χαμηλόμισθους, ενώ οι υπερωρίες θα συνεχίσουν να μην πληρώνονται αλλά να ανταλλάσσονται με day-off και το βρεφονηπιακό επίδομα κι η κάρτα απεριορίστων διαδρομών δεν επεκτείνονται. Ουσιαστικά η διοίκηση απέρριψε όλα τα αιτήματα που διεκδικούσαμε με το σκεπτικό ότι σε περίοδο κρίσης δεν μπορούν να υπάρχουν συλλογικές διεκδικήσεις.
Απορρίπτουμε την απάντηση της διοίκησης γιατί απευθύνεται στους εργαζόμενους σαν να είναι μέτοχοι της εταιρείας που σε περίοδο κρίσης πρέπει να δεχτούν να μοιραστούν τη ζημιά. Για τους εργαζόμενους όμως που οι ανάγκες τους είναι δεδομένες κι αυξανόμενες, την κρίση πρέπει να πληρώσουν αυτοί που μπορούν να πληρώσουν: oι πραγματικοί μέτοχοι της εταιρείας που συσσώρευσαν κέρδη την περίοδο της μεγάλης ανάπτυξης της εταιρείας αλλά και τα υψηλά αμειβόμενα στελέχη τους. Oι εργαζόμενοι βέβαια, χωρίς να είμαστε υπεύθυνοι για τη δημιουργία της κρίσης, ήδη έχουμε πληρώσει με απώλειες θέσεων εργασίας, παγώματα μισθών και κατάργηση παροχών και κατακτήσεων, όπως η δωρεάν μετακίνηση με τα λεωφορεία.
Είναι καθαρό ότι μετά από το “ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ” από την μεριά της διοίκησης έχουμε μπροστά μας μια αναμέτρηση με την εργοδοσία. Σ’ αυτήν την αναμέτρηση οι εργαζόμενοι πρέπει να σταθούμε όρθιοι και μέσα απ΄ την πάλη μας να δυναμώσουμε τη θέση μας και να επιβάλουμε το δίκιο μας. Χρειαζόμαστε ένα αγώνα με διάρκεια και αποφασιστικότητα μέχρι να κερδίσουμε τα αιτήματά μας.
Το πρώτο βήμα είναι η μαζική συμμετοχή στη Γ.Σ στις 19 Νοέμβρη και η στήριξη της πρότασης του Δ.Σ. του σωματείου να προχωρήσουμε στις 2 24ωρες απεργίες στις 25 Νοέμβρη και στις 2 Δεκέμβρη, απόφαση που θα παρθεί μέσα από μυστική ψηφοφορία που θα διεξαχθεί στο τέλος της Γ.Σ.
Ζητάμε αυξήσεις σε μικτά 130 ευρώ μέχρι τα 1300, 10% από τα 1300 μέχρι τα 1700 ευρώ και 170 ευρώ για αμοιβές πάνω από 1700 ευρώ μικτά. Ζητάμε διασφάλιση των θέσεων εργασίας, αύξηση στο βρεφονηπιακό 25%, επέκταση της κάρτας απεριορίστων διαδρομών για όλους το 2010 και συλλογική σύμβαση εργασίας μεταξύ σωματείου και εργοδοσίας που θα κατοχυρώνει τώρα και στο μέλλον αυτές τις διεκδικήσεις, κι όποιες παροχές συνεχίζουν να υφίστανται.
Οι απεργιακές κινητοποιήσεις για τα αιτήματα που έχουμε ήδη αποφασίσει, είναι ο μοναδικός δρόμος που έχουμε μπροστά μας. Το γεγονός ότι θα σταθούμε αλληλέγγυοι, η δημοσιοποίηση του συλλογικού αγώνα και ο ξεσηκωμός των συναδέλφων μέσα στην εταιρεία, αλλά και η προοπτική κλιμάκωσής του σε περίπτωση επίμονης άρνησης της διοίκησης, θα βάλει φραγμό στην επιλογή της διοίκησης να φορτώσει στις πλάτες μας την κρίση και θα φέρει τη νίκη στην πάλη μας για αυξήσεις, διασφάλιση των θέσεων εργασίας, επέκταση των υφιστάμενων παροχών. Η επιλογή να μην αντιδράσουμε σθεναρά στην απάντηση της διοίκησης δεν είναι ένας άλλος δρόμος. Είναι η επιλογή να μην υπάρχουμε σαν συλλογικότητα, τουλάχιστον όσο διαρκεί η κρίση (ενώ τώρα το έχουμε ανάγκη περισσότερο παρά ποτέ), να υιοθετήσουμε την πολιτική του εργοδότη για πραγματική μείωση μισθών και πλεονάζον προσωπικό που οδηγείται στην ανεργία και να περιμένει ο καθένας μόνος του να έρθει η δική του σειρά.
Η Πρωτοβουλία Γένοβα στην ΙΝΤΡΑΚΟΜ θα δώσει όλες τις δυνάμεις της για τη μαζική συμμετοχή στη Γ.Σ. στις 19 Νοέμβρη, προκειμένου να βγει ισχυρή απόφαση να προχωρήσουμε στις 2 24ωρες απεργίες σύμφωνα με την πρόταση του Δ.Σ. Η ΑΚΕ, που τον Ιούλη είχε κατέβει στη Γ.Σ. με μια αρχική πρόταση πολύ χαμηλών απαιτήσεων και κάτω από την πίεση του κόσμου συμφώνησε με τα σημερινά αιτήματα, πρότεινε αρχικά στο Δ.Σ. στις 2/11 σαν απάντηση στη διοίκηση μία 24ωρη απεργία, αλλά τελικά συμφώνησε με τη δική μας αρχική πρόταση για 2 24ωρες απεργίες. Η Α.Ε.Ε. βρίσκεται σε σύγχυση. Δίνει το βάρος αυτήν την ώρα στο περιεχόμενο των αιτημάτων και βάζει με την ανακοίνωσή της, εντελώς άστοχα και αποπροσανατολιστικά, το ζήτημα η Γ.Σ. στις 19 Νοέμβρη να πάρει απόφαση να υιοθετήσει άλλα αιτήματα, ζήτημα που λύθηκε στη Γ.Σ. του Ιούλη. Δεν αρνείται τις 2 24ωρες απεργιακές κινητοποιήσεις αλλά δεν τις προβάλει (στην δισέλιδη ανακοίνωσή της δεν αναφέρονται καν οι συγκεκριμένες απεργιακές κινητοποιήσεις!). Η ταξική ενότητα στην οποία μας καλεί αγωνιστικά, με άλλα πλαίσια αιτημάτων, στην πραγματικότητα εκφράζει τους δισταγμούς και την ταλάντευσή της απέναντι στις συγκεκριμένες κινητοποιήσεις με τα συγκεκριμένα αιτήματα όπως αποφάσισε με συντριπτική πλειοψηφία η Γ.Σ. του Ιούλη. Για τους συναδέλφους που αποφάσισαν τότε, τα αιτήματα δεν είναι καθόλου χαμηλά, αλλά, όπως αποδεικνύεται κι η εργοδοσία δεν είναι διατεθειμένη να τα παραχωρήσει συγκαταβατικά, κάτι που άλλωστε αναμέναμε όταν παίρναμε την απόφαση στην προηγούμενη Γ.Σ., ζητώντας αγωνιστική στήριξη.
Το επόμενο βήμα είναι, ξεπερνώντας τους δισταγμούς, να οργανώσουμε ενωτικά τις απεργίες, να τις περιφρουρήσουμε ώστε να είναι επιτυχημένες όπως η περσινή απεργία στις 20 Νοέμβρη κι ακόμα περισσότερο να συμμετέχουν οι συνάδελφοι στις απεργιακές συγκεντρώσεις που θα οργανωθούν από το σωματείο. Η περσινή απεργία είναι μια παρακαταθήκη στους συνδικαλιστικούς αγώνες στην ΙΝΤΡΑΚΟΜ γιατί ήταν η πρώτη εσωτερική απεργία μας, με πολύ μεγάλη επιτυχία, που μας κράτησε συσπειρωμένους στα δίκια μας. Δε σταμάτησε βέβαια τις απολύσεις, αλλά έβαλε ένα φρένο (η μείωση προσωπικού 5-10% έγινε 5% με τη μέθοδο των σταδιακών εξαναγκαστικών αποχωρήσεων κι όχι των ανακοινωμένων απολύσεων). Επίσης εκτιμάμε ότι διαμόρφωσε και την τωρινή τακτική της διοίκησης που απέφυγε φέτος να ανοίξει μετωπικά το ζήτημα των απολύσεων χωρίς βέβαια να διασφαλίζει τις θέσεις εργασίας.
Σε περίπτωση αδιαλλαξίας της διοίκησης μετά τις 2 24ωρες, χρειάζεται να προχωρήσουμε σε νέα Γ.Σ. για να αποφασίσουμε την παραπέρα κλιμάκωση των απεργιακών κινητοποιήσεων.
Είμαστε σε μια περίοδο κρίσης που σ’ όλους τους χώρους οι καπιταλιστές μειώνουν τα εργατικά κόστη για να προστατεύσουν τα μειωμένα κέρδη που δημιουργεί ο τυφλός ανταγωνισμός μεταξύ τους, η συγκέντρωση του πλούτου σε μια μικρή μειοψηφία κι η φτώχεια της πλειοψηφίας σε τελική ανάλυση. Οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζονται σα βάρος. Άλλοι θα πρέπει να πεταχτούν και άλλοι να υποστούν εντατικοποίηση, μέσα από την πίεση να κάνουν παράλληλα όλο και περισσότερα πράγματα, αποδεχόμενοι και μείωση των μισθών τους μέσα από συνεχή παγώματα. Οι καπιταλιστές αναδιαρθρώνουν τις επιχειρήσεις τους ξεχωρίζοντας τα φιλέτα και φορτώνοντας στις υπόλοιπες δραστηριότητες τις ζημιές. Οι επενδύσεις σε εξοπλισμό μειώνονται γιατί δεν αναμένονται σοβαρά κέρδη κι οι περικοπές που ακολουθούν χειροτερεύουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση γιατί μειώνονται και τα αγαθά που μπορούν να αγοραστούν από τους μισθούς, προκαλώντας έτσι κι άλλο βάθαιμα της κρίσης σ’ ένα φαύλο κύκλο. Οι κυβερνήσεις ενισχύουν από την άλλη με τα χρήματα (φόρους) των εργαζόμενων αυτούς που δημιούργησαν την κρίση δημιουργώντας μεγάλα δημόσια ελλείμματα και άρα νέα φορολογικά βάρη: 15 δις κέρδη έχουν στην Ελλάδα οι τράπεζες την τελευταία πενταετία με το μαξιλάρι βέβαια των περσινών κρατικών ενισχύσεων κι εγγυήσεων των 28 δις, αλλά το μαχαίρι και τούτη την ώρα από τη νέα κυβέρνηση πέφτει σαν αποδιοπομπαίους τράγους στους εργαζόμενους στα stage, σηματοδοτώντας ουσιαστικά πάγωμα όλων των προσλήψεων στο δημόσιο.
Αυτοί που επωφελούνται εμφανίζουν πάλι νέες κερδοφορίες, αλλά φυλάνε τα λεφτά τους για τα χρηματιστήρια, αφήνοντας σε ελεύθερη πτώση την πραγματική οικονομία κι αδιαφορώντας για την κατάσταση που επικρατεί στις χαμηλότερες εισοδηματικές τάξεις, τους μισθωτούς και τις οικογένειές τους.
Σ’ αυτά τα αδιέξοδα οι εργαζόμενοι έχουμε να αντιτάξουμε τη δράση μας για τα δικαιώματά μας αξιώνοντας να πληρώσουν για την κρίση οι κατέχοντες με μείωση των κερδών τους και των προνομίων τους. Ταυτόχρονα όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν ότι το σύστημα του τυφλού ανταγωνισμού με κριτήριο το κέρδος, που έφερε την πρωτοφανή κρίση, δεν μπορεί να μας απαλλάξει απ΄αυτήν και τις καταστροφικές επιπτώσεις της, τις οικονομικές, κοινωνικές, ακόμη και περιβαλλοντικές.
Ο όμιλος στον οποίο εμείς εργαζόμαστε είναι ο ισχυρότερος στον κλάδο στην Ελλάδα με πολυεθνική δραστηριότητα. Το πρώτο εξάμηνο του 2009 ο όμιλος Ιntracom Holdings παρουσίασε αύξηση των πωλήσεων κατά 30 εκ. ευρώ φτάνοντας στα 260,8 εκ. ευρώ, με κέρδη προ φόρων 13 εκ. ευρώ μετά και την πώληση πακέτου μετοχών της HOL στη Vodafone, η οποία εκτιμάμε ότι προχώρησε σ’ αυτή τη συμμαχία γιατί η HOL δεν έχει μόνο χρέη, αλλά έχει μια δυναμική θέση στην αγορά, αυξάνει τον κύκλο εργασιών της κι οι επενδύσεις που έχουν γίνει υπόσχονται μια περίοδο κερδών στο μέλλον. Για τους εργαζόμενους όμως στη HOL η διοίκηση δε δίνει το βρεφονηπιακό επίδομα, δεν τους παρέχει καν το εφάπαξ επίδομα των 300 ευρώ. Πολιτική διακρίσεων ακολουθεί και για τους εργαζόμενους στην ΙΝΤΜΑΙΝΤ όπου ακόμα δεν έχουμε τελική απάντηση για το επίδομα των 300 ευρώ. Ένας ακόμη λόγος για αγωνιστικές κινητοποιήσεις.
Η πολιτική της ΙΝΤΡΑΛΟΤ που δεν ανήκει στη Ηoldings ακριβώς γιατί είναι το φιλέτο στις εταιρείες των δικών μας μετόχων, δείχνει τη σκοπιά με την οποία αντιμετωπίζονται οι εργαζόμενοι. Οι συνάδελφοί μας της Ξάνθης αλλά και μέρος εκείνων που εργάζονταν για τον ΟΠΑΠ μετακινήθηκαν πέρσι στην ΙΝΤΡΑΛΟΤ με τη λογική ότι θα είχανε στο μέλλον δουλειά, αλλά μέσα σε λίγους μήνες απολύθηκαν. Η ΙΝΤΡΑΛΟΤ που συνεχίζει να έχει μεγάλα κέρδη, αλλά ελαφρώς μειωμένα φέτος, αποφάσισε ότι αυτοί οι εργαζόμενοι αποτελούν βάρος από το οποίο φρόντισαν να απαλλαγούν. Η απάντηση της δικής μας διοίκησης για ατυχή χειρισμό δεν αλλάζει τίποτα στην ουσία και προφανώς δεν πείθει κανένα.
Αυτός ο αγώνας είναι αναγκαίος για να μην παραδώσουμε τους μισθούς μας και τις δουλειές μας στον εργοδότη. Τίποτα δε χαρίζεται. Με την αλληλεγγύη μας να δυναμώσουμε την πάλη μας και σ’ αυτή τη σύγκρουση με την εργοδοσία, να σταθούμε όρθιοι και δυνατοί και να εξασφαλίσουμε πραγματικά αποτελέσματα στα δίκαια αιτήματά μας.
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 19/11 ΣΤΟ Α5 ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ ΣΤΙΣ 12.00
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου