ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2014

Το παρακάτω κείμενο αποτέλεσε μια πιο αναλυτική βάση - που αξίζει να διαβασθεί - για το τελικά προταθέν συνοπτικότερο Πρωτομαγιάτικο κάλεσμα του Σωματείου Εργαζομένων INTRACOM.

Παιανία,  Τρίτη 29.04.2014

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2014 – ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΟ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ

·         Σικάγο 1886 – Πρώτη ματωμένη Εργατική Πρωτομαγιά – αγώνας των εργαζόμενων για τα δίκια τους.

·         Θεσσαλονίκη Μάης 1936 – σκληροί πανεργατικοί αγώνες για δουλειές, μεροκάματα, ανθρώπινες συνθήκες – ακολουθεί άγρια θανατερή καταστολή.

·         1944 - 1^η Μάη (70 χρόνια) Σκοπευτήριο Καισαριανής 200 φυλακισμένοι χρόνια (ήδη από το δικτάτορα Μεταξά) αγωνιστές για τα δίκια εργαζόμενων και λαού εκτελούνται σαν αντίποινα από τους ναζί.

·         2014: Οι επιθέσεις που δεχόμαστε οι εργαζόμενοι στα καταχτημένα με αγώνες γενιών δικαιώματα και στις ζωές μας στην Ελλάδα -αλλά πλέον και σε άλλες χώρες της ΕΕ κ.ά. ανεπτυγμένες- μας γυρίζουν 200 χρόνια πίσω για να εξασφαλίσουν τα κέρδη του κεφαλαίου μέσα στην κρίση που προκάλεσε.

Η Ελλάδα είναι σε ύφεση εδώ και 6 χρόνια. Η ύφεση  ξεκίνησε  το 2008  –χρονιά που αναδείχτηκε η αποτυχία του παγκόσμιου καπιταλισμού: όπου οι καπιταλιστές, διαπιστώνοντας την μείωση της κερδοφορίας τους, αποταμίευαν περισσότερο από ότι παραγωγικά επένδυαν και προτιμούσαν να διοχετεύουν -μέσω των τραπεζών- τα πλεονάσματά τους σε αποτυχημένα επενδυτικά σχέδια, όπως αποδείχτηκε. Η αποτυχία οδήγησε σε μείωση των δραστηριοτήτων και ύφεση που χτύπησε και την ελληνική οικονομία που ήταν κομμάτι του αναπτυγμένου καπιταλισμού. Η ύφεση  οδήγησε σε  μείωση των εσόδων του ελληνικού δημοσίου λόγω μείωσης της δραστηριότητας στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και αύξηση των εξόδων του κράτους, κύρια λόγω των πακέτων διάσωσης προς τις τράπεζες (στην πραγματικότητα προς τους  μεγαλοομολογιούχους και τους μετόχους των τραπεζών, στήριξη που έλαβε πολύ μεγάλες διαστάσεις όλα τα επόμενα χρόνια, μια πραγματική μαύρη τρύπα)

Ταυτόχρονα συνεχίστηκε όλα αυτά τα χρόνια η προκλητική φοροαποφυγή των πλούσιων στρωμάτων που έχουν μεγάλο μέρος του πλούτου τους σε τράπεζες στο εξωτερικό (τα έσοδα του ελληνικού δημοσίου  για χρόνια στηρίζονται σχεδόν αποκλειστικά στα λαϊκά στρώματα, με αποτέλεσμα  το ελληνικό δημόσιο να έχει 5% του ΑΕΠ λιγότερα έσοδα  από το μέσο όρο των άλλων χωρών της ευρωζώνης)

Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης ήταν ότι τα  πρωτογενή ελλείμματα του ελληνικού δημοσίου εκτοξεύθηκαν από 2% του ΑΕΠ μέχρι και το 2007,  σε 10% του ΑΕΠ στο τέλος του 2009 (15% του ΑΕΠ με την επιβάρυνση των τόκων). Υιοθετήθηκε στη συνέχεια και μέσα σε συνθήκες αποεπένδυσης, ύφεσης, κρίσης του τραπεζικού συστήματος, αλλά πλέον κρίσης και του δημοσίου χρέους, μια σκληρή ταξική πολιτική που λήστευε τον απλό κόσμο για να μηδενιστούν  τα πρωτογενή ελλείμματα που φόρτωσε η άρχουσα τάξη στο δημόσιο,  στη συνέχεια να πληρωθούν τα υπέρογκα τοκοχρεολύσια από το αίμα του ελληνικού λαού, αλλά και να μειωθεί συνολικά το εργατικό κόστος υπέρ της κερδοφορίας των επιχειρήσεων-εννοείται ότι οι πλούσιοι δεν πλήρωσαν ποτέ φόρους. Το εργατικό κόστος μειώθηκε και τα πρωτογενή ελλείμματα επέστρεψαν στα επίπεδα του πρώτου μισού της δεκαετίας του 2000, αλλά το αποτέλεσμα ήταν μια τεράστια ύφεση που προκάλεσε η πτώση της αγοραστικής δύναμης και η κλιμάκωση της αποεπένδυσης, αλλά και κρίσης του τραπεζικού συστήματος που έχει πάρει και τη μορφή της  κρίσης και του δημοσίου χρέους. Οι κοινωνικές συνέπειες είναι τραγικές, αλλά και οικονομικά η κατάσταση ουσιαστικά χειροτέρευσε.  Είναι χαρακτηριστικό ότι το άθροισμα νέων επενδύσεων και συντήρησης του υφιστάμενου κεφαλαίου έπεσαν από το 56 δις (στα 233 δις ΑΕΠ το 2009), σε 24 δις(στα 183 δις ΑΕΠ) το 2013 και η ιδιωτική κατανάλωση (όλων των κοινωνικών στρωμάτων)  από 163 δις το 2009 στα 130 περίπου δις το 2013.

  Η ανεργία εκτοξεύτηκε κοντά σήμερα στο 30% και τα εισοδήματα όσων εργαζομένων συνεχίζουν να έχουν δουλειά μειώθηκαν κατά 40%. Το τραπεζικό σύστημα αύξησε τραγικά το ποσοστό των κόκκινων δανείων του, οι καταθέσεις μετανάστευσαν περαιτέρω στο εξωτερικό και   μειώθηκαν από 240 δις το 2009 σε 160 δις το 2013 και το δημόσιο χρέος από 300 δις το 2009 και ποσοστό 128% του ΑΕΠ  έφτασε τα 320 δις το 2013 και  ποσοστό 175% του ΑΕΠ.

 Για να επιτύχουν αυτά τα αποτελέσματα έσπασαν τις συλλογικές συμβάσεις, μείωσαν με νόμο κατά 23% τον κατώτερο  μισθό , ισοπέδωσαν  δημόσια υγεία, παιδεία, δημόσιες επενδύσεις, αύξησαν δραματικά τη φορολογία στον εργαζόμενο λαό, οδήγησαν σε απόγνωση στους συνταξιούχους και τους εργαζόμενους, σε μαζική μετανάστευση στους νέους, συρρίκνωσαν τραγικά τη δημοκρατία

Τώρα μετά το τρίτο μίνι-μνημόνιο ισοπέδωσης, φτώχειας κι ανεργίας που επέβαλαν πριν 1 μήνα κυβέρνηση – εργοδότες – τρόικα μέσα σε ακατάπαυστο προπαγανδιστικό βομβαρδισμό για success story και (ματωβαμένα) «πλεονάσματα» από τα διαπλεκόμενα παπαγαλάκια στα ΜΜΕ των εργολάβων, προχωρούν και σε νέο «μεσοπρόθεσμο» 2014-17 -πάντα «κατεπείγον»- έγκλημα. Νέες μειώσεις  στις συντάξεις και σε  ό,τι απέμεινε σε ευνοϊκά όρια συνταξιοδότησης,  απελευθέρωση ομαδικών απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα και νέες απολύσεις στο δημόσιο, ξεπούλημα όποιας δημόσιας περιουσίας κι αγαθού έχει μείνει, «χάρισμα» στους ιδιώτες των χρεοκοπημένων τραπεζών – διασωσμένων με χρήμα δημόσιο - ογκόλιθο χρέους πάνω στους φορολογούμενους εργαζόμενους και συνταξιούχους, ακόμη κι ανέργους .Όλα πλέον για να εξοφλούνται –κυριολεκτικά με αίμα- τα τοκοχρεολύσια του ασήκωτου  χρέους και να ενισχύεται η κερδοφορία των ισχυρών καπιταλιστικών ομίλων, χωρίς προοπτική.

Αποτέλεσμα της συνέχισης αυτής της πολιτικής δεν είναι κάποιο success story” ,αλλά κι άλλη ύφεση, φτώχεια κι ανεργία για τη συντριπτική κοινωνική πλειοψηφία σε ένα διαρκή φαύλο κύκλο. Προσφέροντας «αντίδωρα» σε μερικούς «ωφελούμενους» με εφάπαξ προεκλογικές ενισχύσεις, με δουλειές 5μηνες, ανασφάλιστες, με 490 μικτά ή και μερικής απασχόλησης αντί για δουλειές κανονικές, ασφαλισμένες με ικανοποιητική αμοιβή, αυτές που γίνονται για όλο και περισσότερους άπιαστο όνειρο. Με εντεινόμενη καταστολή, με αντεργατικές κι αντιδημοκρατικές διώξεις όπως πολύμηνες επιστρατεύσεις των εργαζομένων όπως στο Μετρό, με πλάτες στους εγκληματίες νεοναζιστές που αποκαλύπτονται ότι φθάνουν στα ανώτατα κυβερνητικά και κρατικά κλιμάκια, με καλλιεργούμενο ρατσισμό και ξενοφοβία.

Η μόνη απάντηση που μπορεί να νικήσει την άθλια πολιτική του κεφαλαίου, τις κυβερνήσεις, τους υπηρέτες και προπαγανδιστές είναι οι μαζικοί, ταξικοί ενωτικοί αγώνες των εργαζόμενων, όπως οι 30 Γενικές Απεργίες των χρόνων των μνημονίων, αλλά και οι κλαδικοί αγώνες όπως στη Χαλυβουργία, στην ΕΡΤ, στους καθηγητές, στην COCA COLA, στα Τσιμέντα Χαλκίδας κ.ά., η αλληλεγγύη ανάμεσά μας εδώ και με όλες τις χώρες, όπου οι εργαζόμενοι παλεύουν διεκδικώντας ζωή και πρόοδο, αλλά και έλεγχο στον πλούτο που παράγουν για να καλύψουν τις ανθρώπινες ανάγκες. Σε μια προοπτική που ξεπερνάει την λογική της ανταγωνιστικής συσσώρευσης με κριτήριο το κυνήγι του κέρδους που γεννάει τεράστιες κοινωνικές ανισότητες, σπατάλες, αλλά και βαθιές οικονομικές κρίσεις με μεγάλα ποσοστά ανεργίας, ακόμη και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις όπως σήμερα στην Ουκρανία, πισωγυρίζοντας συνεχώς την ανθρωπότητα οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά. Οι εργαζόμενοι είμαστε  η κοινωνική τάξη που μπορεί να αξιοποιήσει  με τον καλύτερο τρόπο την τεχνολογία, αλλά και να απλώσει τη δημοκρατία στην κοινωνία ,αλλά και στην οικονομία, διεκδικώντας τη   δημοκρατική λήψη όλων των αποφάσεων, ακόμη και μέσα στους χώρους δουλειάς, εξαλείφοντας ταυτόχρονα κάθε μορφή ρατσισμού .

Όλοι μας δίνουμε το παρών στην πανεργατική και παγκόσμια απεργιακή κινητοποίηση της 1^ης Μάη 2014. Όλοι στα αγωνιστικά συλλαλητήρια, διεκδικούμε και χτίζουμε γενίκευση και διάρκεια στους αγώνες, για να φέρουμε ανατροπή του νέου Μεσαίωνα κι απαρχή για μια ζωή αξιοβίωτη για τον κόσμο της εργασίας αλλά και για όλη την κοινωνία και τις επερχόμενες γενιές, με ειρήνη και δικαιοσύνη σε όλο τον κόσμο.

Την Πρωτομαγιά φέτος διαδηλώνουμε μαζικά κι αγωνιστικά στην Αθήνα, συμμετέχουμε με το πανό του Σωματείου μας με προσυγκέντρωση μπροστά στο Μουσείο 10:30π.μ. και πορεία προς την πλ. Κλαυθμώνος (όπου η κεντρική συγκέντρωση των συνδικάτων) και στο Σύνταγμα. Αντίστοιχα στις συγκεντρώσεις των εργατικών κέντρων και συνδικάτων στις άλλες πόλεις.

ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ!      ΕΡΓΑΤΕΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΟΙ!