ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ "ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΕΝΟΒΑ ΙΝΤΡΑΚΟΜ" - ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΚΛΟΓΩΝ

6/7/2017

Χαιρετίζουμε τη μαζική συμμετοχή των συναδέλφων  στις εκλογές την  28 Ιούνη  που υπογραμμίζει ότι  το σωματείο παραμένει για τους συναδέλφους το αποφασιστικό εργαλείο για να μπορούν να συσπειρώνονται και να απαντάνε συλλογικά στα μέτωπα που ανοίγουν οι εργοδοσίες, ιδιαίτερα στη σημερινή περίοδο των ατέλειωτων μνημονίων.

Ευχαριστούμε ιδιαίτερα για την εμπιστοσύνη όλους όσοι στήριξαν το αγωνιστικό και ενωτικό ψηφοδέλτιο της Πρωτοβουλίας ΓΕΝΟΒΑ και Συνεργαζόμενοι. Κερδίσαμε από 2  έδρες στο  Δ.Σ. του σωματείου, και από 2 αντιπροσώπους σε ΕΚΑ, ΠΟΕΜ.

Στο Δ.Σ του σωματείου χάσαμε  οριακά (για 3 μόλις ψήφους) την τρίτη έδρα που είχαμε, εκτιμάμε κύρια λόγω της αποχής, μικρής μεν, που όμως ποσοστιαία μας επηρέασε περισσότερο, σε μια πιο απαιτητική πολιτικά περίοδο, όπου μετά την κωλοτούμπα και τις «συμβιβαστικές»  φόρμουλες του ΣΥΡΙΖΑ,  έχει φτάσει η σημερινή κυβέρνηση να καλλιεργεί την ηττοπάθεια ότι η λύση θα έρθει μέσα από την εφαρμογή των …μνημονίων, παλιών και νέων.

Συνολικά το εκλογικό αποτέλεσμα για το Δ.Σ. του σωματείου διατήρησε την απόλυτη πλειοψηφία και τις 8 έδρες στην ΑΚΕ, αλλά και τις 4 έδρες στην ΑΕΕ, με  μικρές απώλειες και στις δύο. Η έδρα που οριακά χάσαμε σα ΓΕΝΟΒΑ, κερδήθηκε από την παράταξη ΕΚΕΙ, που δεν είχε εκλεγεί στην προηγούμενη εκλογή, ενώ πιο παλιά είχε λειτουργήσει  συνεπικουρικά στην ΑΚΕ.

Δεν είναι θετικό ότι η ΑΚΕ, που έχει μια τακτική που διαχρονικά εναντιώνεται στους εσωτερικούς αγώνες, διατηρεί την απόλυτη πλειοψηφία στους συσχετισμούς στο Δ.Σ του σωματείου. Η επιλογή της στην εκλογική μάχη να καλλιεργήσει ένα κλίμα εφησυχασμού και μετριοπάθειας στους συναδέλφους: ότι δεν έχουμε χειροτερεύσεις, άρα τι τις θέλετε τις αντιδράσεις, άλλωστε πολλά πράγματα δεν μπορούμε να πετύχουμε-κοιτάξτε και τι έγινε κεντρικά πολιτικά, όχι μόνο υποβαθμίζει τους προηγούμενους αγώνες που έβαλαν τα φρένα, αλλά αφήνει εκτεθειμένους τους συναδέλφους στην εργοδοτική αυθαιρεσία στη συνέχεια αφού δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Πατάει στην αγωνία και στους δισταγμούς που γεννάνε οι εκβιασμοί που δέχονται οι εργαζόμενοι μέσα κι’ έξω από τις εταιρείες μέσα στη συνεχιζόμενη κρίση, αλλά ουσιαστικά σπρώχνει σε μια πολιτική συνεχών υποχωρήσεων που δεν αντιτείνει ουσιαστικά τίποτα απέναντι στην επιθετικότητα των μετόχων και των διοικήσεων. Αλλά το πραγματικό μήνυμα που έρχεται από παντού -  και από την κεντρική πολιτική σκηνή - είναι ότι οι συνεχείς υποχωρήσεις απλά δίνουν τη δυνατότητα στην άλλη μεριά να προχωράει συνεχώς περισσότερο στις δικές της στοχεύσεις και απαιτήσεις.

Ο συσχετισμός δύναμης που αντανακλάται στο Δ.Σ. του σωματείου μπορεί να ανατραπεί μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις του Σωματείου, όπου τα ζητήματα θα κρίνονται συγκεκριμένα και με ρεαλιστικούς όρους.

Επιμένουμε σα ΓΕΝΟΒΑ ότι μοναδικοί διαπραγματευτές των εργαζομένων παραμένουν οι αγώνες τους απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία και σ’ αυτή την κατεύθυνση θα σπρώξουμε τα πράγματα όποτε χρειαστεί.  Χωρίς ταλαντεύσεις στους αγώνες που αποφασίζουν οι συνάδελφοι μέσα στο χώρο, με εμπιστοσύνη στην ενότητά μας μέσα από τη λειτουργία και τη δράση του ενιαίου σωματείου μας. Ούτε υιοθετούμε και τακτικές (όπως η ΑΕΕ) στέλνοντας τελεσίγραφα στις γενικές μάχες στο όνομα της «καθαρότητας», που όμως εκφράζουν ηττοπάθεια και οδηγούν σε απομόνωση, έστω κι αν  μπορεί να ελαχιστοποιούν εκλογικές απώλειες.  

Το ζητούμενο για μας μέσα στο χώρο είναι μια τακτική που θα τραβάει και τις άλλες παρατάξεις με δράσεις  και αιτήματα που επιτάσσονται από την ανάγκη να αμυνθούμε σε πιθανές νέες επιθέσεις από τις διοικήσεις, αλλά και να διεκδικήσουμε αυτά που  χάσαμε  από εργοδοσίες και κυβερνήσεις: την επαναφορά των μισθών στο επίπεδο του 2010 και την κατοχύρωση με επιχειρησιακές συμβάσεις των minimum μισθών των “καταργημένων” κλαδικών, για παλιούς και νέους συναδέλφους, την εφαρμογή της υφιστάμενης εργατικής νομοθεσίας, την ανυποχώρητη εναντίωση σε περίπτωση που ανοίξει στο χώρο ζήτημα απολύσεων ή/και μειώσεων μισθών.

Απαραίτητη είναι και η σύνδεση με τις μάχες του κόσμου έξω, ενάντια στη λιτότητα και τον εργασιακό μεσαίωνα (πολιτικές  απαραίτητες για να «στηριχτούν» οι τράπεζες και να έρθουν …οι επενδυτές), με καθαρή την αντίληψη ότι η εργατική τάξη έχει ανάγκη να δώσει ενωμένα τις μάχες της για να νικήσει, οι συσχετισμοί αλλάζουν, οι εργαζόμενοι μπορούν. Αποτελεσματική τακτική στα συνδικάτα είναι αυτή που στριμώχνει τις γραφειοκρατικές ηγεσίες προτείνοντας και στηρίζοντας δράσεις που δε θέλουν, αλλά δεν μπορούν να αρνηθούν, μέσα από την πίεση της βάσης, χωρίς αυταπάτες για το συμβιβασμένο ρόλο τους.

 Για τους εργαζόμενους το Όχι στη λιτότητα είναι μονόδρομος επιβίωσης. Στους εκβιασμούς που βάζουν από τη μεριά τους ότι το κόστος της ρήξης που θα ξεκινούσε από στάση πληρωμών του χρέους θα είναι χειρότερο, μπορούμε να απαντήσουμε με εργατικό έλεγχο στα κλειδιά της οικονομίας για να μην περάσουν οι εκβιασμοί. Οι εργατικοί τόνοι ανεβαίνουν και πάλι όπως έδειξε πρόσφατα η απεργία των εργαζομένων στην καθαριότητα, στους δήμους. Συνολικά, οι προηγούμενοι αγώνες αλλά και η συνεχιζόμενη εργατική αντίσταση και η αριστερή αναζήτηση είναι μια καλή συνθήκη για να οργανώσουμε την εργατική αντεπίθεση παντού.

Εμείς θα συνεχίσουμε σταθερά να  παλεύουμε μαζί με τους συναδέλφους για ένα πλατύ νικηφόρο μέτωπο αγώνα από τα κάτω, για τα δικαιώματά μας μέσα στις επιχειρήσεις που εργαζόμαστε αλλά και δίπλα στους άλλους εργαζόμενους που αγωνίζονται ενάντια στη λαίλαπα που έφερε η κρίση του συστήματος.