Για μια ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ 8 ΜΑΡΤΗ, ΜΕΡΑ της ΓΥΝΑΙΚΑΣ

 

Πρόταση προς το ΔΣ του ΕΚΑ για απεργιακή 8 Μάρτη (πιο κάτω διαβάστε τι έγινε στο Δ.Σ. του ΕΚΑ στις 28.2.2019)

http://taxikienotitaeka.blogspot.com/

Πρόταση για κήρυξη 24ωρης απεργίας από το ΕΚΑ στις 8 Μάρτη κατέθεσε η Αγωνιστική Ταξική Ενότητα (παράταξη όπου συμμετέχει κι η Πρωτοβουλία Γένοβα στην INTRACOM με τους αντιπροσώπους που έχει εκλέξει για το ΕΚΑ)

Η πρόταση έχει ως εξής:

Η φετινή παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, στις 8 του Μάρτη, αποκτάει επιτέλους και διεθνώς αλλά και στην Ελλάδα νέα χαρακτηριστικά. Αυτή η ημέρα ήταν πάντοτε υπόθεση του εργατικού κινήματος, μιας και από αυτό προέκυψε αυτή η "επέτειος" στις αρχές του 20ού αιώνα (από το 1911, οπότε η σημασία της κι η σύνδεσή της με το εργατικό κίνημα καταγράφηκε δραματικά μετά από λίγες μέρες, όταν 123 εργαζόμενες και 23 εργαζόμενοι χάθηκαν στη Νέα Υόρκη στη μεγάλη πυρκαγιά στο εργοστάσιο ρούχων Triangle Shirtwaist). Η Ημέρα της Γυναίκας μόνο "επετειακή" δεν είναι! Είναι μέρα-σύμβολο για τους αγώνες των γυναικών ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης, στην εργασία, την κοινωνία, την οικογένεια. Η περσινή απεργία των γυναικών στην Ισπανία έβγαλε 5.5 εκατομμύρια γυναίκες στο δρόμο με το σύνθημα «αν σταματήσουμε εμείς, σταματάει ο κόσμος».

Παρά τα μεγάλα λόγια για τις πολιτικές ισότητας στην ΕΕ, οι εργαζόμενες γυναίκες στην Ευρώπη πληρώνονται λιγότερο από τους άντρες συναδέλφους τους, τα ποσοστά ανεργίας τους είναι πολύ μεγαλύτερα, ενώ οι γυναίκες αποτελούν κατά κύριο λόγο τη στρατιά των ελαστικά, κακώς αμειβόμενων, ανασφάλιστων και χωρίς δικαιώματα εργαζομένων. Η Ευρωπαϊκή Ένωση με τις κατευθύνσεις και τις αποφάσεις (όπως αυτή του δικαστηρίου της ΕΕ, που νομιμοποιεί τις απολύσεις εγκύων εργαζόμενων στο πλαίσιο ομαδικών απολύσεων) εντείνει συνεχώς τις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών. Αλλά και σ’ αυτό το απαράδεκτο τοπίο στην ΕΕ, η Ελλάδα πρωτοστατεί αρνητικά:

• Μέσα στο 2017 κυκλοφόρησε από το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων ο "Δείκτης Ισότητας των Φύλων" που καταγράφει την ανισότητα ανάμεσα στις γυναίκες και τους άντρες στους τομείς της εργασίας, του χρήματος, της γνώσης, του χρόνου, της εξουσίας και της υγείας στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 28 χωρών. Σε αυτόν, ο μέσος όρος των κρατών - μελών της Ε.Ε. φτάνει στο 66,2 και πρώτη στην ανισότητα είναι η Ελλάδα με 50, δηλαδή με τον χαμηλότερο δείκτη ισότητας σε σχέση με τις άλλες χώρες.
• Την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης, της καταστρατήγησης των εργασιακών δικαιωμάτων,  οι εργαζόμενες γυναίκες χτυπιούνται διπλά και τριπλά. Με βάση τα στοιχεία του 2016 από το ΙΚΑ, ο μισθός των γυναικών είναι κατά 226 ευρώ το μήνα χαμηλότερος. Η μισθολογική διαφορά στην Ελλάδα φτάνει το 45,2% ενώ στην Ευρώπη είναι 41,1%. Πέρα όμως από αυτά την ίδια στιγμή παρατηρείται αύξηση των σεξιστικών επιθέσεων διεθνώς αλλά και μέσα στους χώρους δουλειάς, ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα.

Σήμερα οι γυναίκες αποτελούν κάτι περισσότερο από το 50% της εργατικής τάξης, επιβαρύνονται όμως πολύ περισσότερο με την δουλειά στο σπίτι. Σε αυτή την εικόνα προστίθενται πάνω στις γυναίκες και τα βάρη από τη διάλυση των γηροκομείων, των παιδικών σταθμών, της υγείας και της παιδείας, η επέλαση των μνημονίων και της διαρκούς λιτότητας που εφαρμόζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Όλες και όλοι εμείς, εργαζόμενες κι εργαζόμενοι, που παλεύουμε για προσλήψεις, αυξήσεις, δημόσια και δωρεάν υγεία και παιδεία για όλους, προχωράμε σε απεργιακή συγκέντρωση και διαδήλωση ανήμερα στις 8 του Μάρτη, Ημέρα της Γυναίκας. Προτείνουμε 24ωρη απεργία και απεργιακή συγκέντρωση στις 2 μ.μ. στην πλατεία Κλαυθμώνος.

Εκείνη την ημέρα ξεσηκωνόμαστε και κατεβαίνουμε στον δρόμο ζητώντας να επιστραφούν όλοι οι κλεμμένοι μισθοί και δικαιώματα και επιτέλους να τσακιστούν τα  στερεότυπα και οι διακρίσεις με βάση το φύλο, (αλλά και το σεξουαλικό προσανατολισμό, τη φυλή ή το χρώμα). Γιατί είναι υπόθεση όλου του εργατικού κινήματος η κατάργηση των ανισοτήτων και διακρίσεων στη μόρφωση, στην εργασία, για προστασία της μητρότητας, για άδειες ανατροφής και συνολικά για την γυναικεία χειραφέτηση. 

Τι έγινε στις 28.2 που συνεδρίασε το Δ.Σ. του ΕΚΑ (από ενημέρωση του Βασ. Συλαϊδή, μέλος του Δ.Σ. ΕΚΑ , εκπροσ. ΑΤΕ-ΕΚΑ):

....Στη συνέχεια συζητήθηκε η πρόταση της ΑΤΕ για απεργιακή 8 Μάρτη. Αρχικά ανέφερε ο πρόεδρος Γ. Μυλωνάς (ΕΑΚ) για την πρόταση (αφού πρωτοανέφερε ότι όπως κάθε χρόνο το ΕΚΑ θα στηρίξει μια θεατρική παράσταση), ότι όμως δεν λήφθηκε καμιά σχετική απόφαση από σωματεία της δύναμης του ΕΚΑ ούτε καν ήρθε αίτημα από την ΑΔΕΔΥ όταν πήρε τη δική της απόφαση για στάση εργασίας, αλλά παρόλα αυτά στηρίζει η ΕΑΚ την πρόταση και μου έδωσε το λόγο να την παρουσιάσω.

Στη συνέχεια πήρα το λόγο και ζήτησα να δοθεί ο λόγος στην Κατερίνα Θωϊδου (δημοσιογράφος, συνδικαλίστρια και δημοτ. σύμβουλος Νίκαιας) που είχε έρθει με κάποιες άλλες/-ους συναδέλφους συνδικαλιστές να στηρίξουν την πρόταση εκ μέρος της Κίνησης για την Απεργιακή 8 Μάρτη. Μετά την Κατερίνα που μίλησε πυκνά και ουσιαστικά για την απεργιακή 8 Μάρτη, συμπλήρωσα κι εγώ ότι το ΕΚΑ έχει την πρόκληση να τοποθετηθεί στην ουσία και να στηρίξει μια πρώτη απεργιακή 8 Μάρτη στον ιδιωτικό κι ευρύτερο δημόσιο τομέα (ΔΕΚΟ) μια και στο δημόσιο η ΑΔΕΔΥ ήδη αποφάσισε (εκτός από ομοσπονδίες, σωματεία) αλλά και ΠΟΣΠΕΡΤ, μιλάμε άλλωστε για απεργιακό συλλαλητήριο στην ΑΘΗΝΑ, τομέα ευθύνης του ΕΚΑ. Τουλάχιστον να ευθυγραμμιστεί το ΕΚΑ με στάση εργασίας από τις 1μμ μέχρι τέλους βάρδιας όπως αποφάσισε κι η ΑΔΕΔΥ – κι ούτε βέβαια θα περιμέναμε η ΑΔΕΔΥ να απευθυνθεί απευθείας στο ΕΚΑ που είναι εκτός δικαιοδοσίας της.

Μετά πήρε το λόγο η Μαρία Τσαγκατάκη από τη ΔΑΣ (ΠΑΜΕ) και πραγματικά έκανε μια «ξινή» παρέμβαση, αναφέρθηκε σε κινήσεις «φεμινιστριών» αλά κα Βαρδινογιάννη κλπ. από ΜΚΟ που χρηματοδοτούνται από την ΕΕ κλπ. , για την πλαστή «ισότητα» σε συντάξιμο χρόνο κλπ. που νομοθετήθηκαν πρόσφατα, χωρίς να αναγνωρίζουν τον κοινωνικό ρόλο των γυναικών (μητρότητα κλπ.) και δεν αφορούν τη σκληρή πραγματικότητα ιδιαίτερα στα μνημονιακά χρόνια που οι γυναίκες πλήττονται ιδιαίτερα από ανεργία, απολύσεις κλπ. Στη συνέχεια εστιάστηκε στις καθεστωτικές συνδικαλιστικές παρατάξεις με τις νοθείες κλπ. που δεν υπερασπίζονται τα δικαιώματα των γυναικών και δεν αποφάσισαν σε σωματεία να κάνουν απεργιακή την 8 Μάρτη. Σαν παράδειγμα έφερε τα σωματεία στα super market όπως π.χ. στο Σκλαβενίτη με πολλές χιλιάδες ψηφοφόρους κι ανάμεσά τους γυναίκες και ζήτησε από τις παρατάξεις που τα ελέγχουν να αποφασίσουν για 8 Μάρη απεργιακή και τότε κι η ΔΑΣ θα στηρίξει…  (από την άλλη βέβαια αποσιώπησε ότι η ΔΑΣ δεν παίρνει την πρωτοβουλία ή δεν συμφωνεί με την απεργία 8Μ όπου ελέγχει και προτείνεται από σ. της δικής μας παράταξης, π.χ. στο Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών ή στο Σωματείο Προσωπικού Ιδιωτικών Κλινικών, Γηροκομείων, Εργαστηρίων κλπ,), με δικά μας (της ΑΤΕ) μέλη των ΔΣ να παρευρίσκονται στη σύσκεψη του ΔΣ στο ΕΚΑ. Ούτε βέβαια την εμπόδιζε τίποτε να αποφασίζει κεντρικά η ΕΕ του ΠΑΜΕ, μετά Ομοσπονδίες κι ΕΚ και στο τέλος πλήθος από σωματεία που ελέγχει το ΠΑΜΕ για απεργία αρχικά 8 Νοέμβρη ’18, μετά 14Ν, μετά …28Ν - τελικά με ΓΣΕΕ κι όχι με πρωτοβουλίες από τα κάτω σε α’βάθμια όπως στις 1Ν που είχαμε προτείνει σαν ΑΤΕ στο ΕΚΑ…). Μια διαστροφική λογική ενός ποδηγετημένου γραφειοκρατικού συνδικαλισμού που αυτοβαφτίζεται «ταξικός» ενώ προβάλλει προφάσεις για να μην στηρίξει αγωνιστικές πρωτοβουλίες εργαζομένων και συνδικάτων (που δεν ελέγχει) και που ξεφεύγουν από τα καθιερωμένα «επετειακά» απογευματινά συλλαλητήρια, δεκάρικους λόγους κλπ.

Στη γραμμή ότι είναι κατ’ αρχήν υπέρ μιας απεργιακής 8Μ αλλά θα περίμεναν πρώτα πρωτοβουλίες από α’βάθμια τοποθετήθηκαν κι οι επόμενες παρατάξεις, ΠΑΣΚΕ, Ενότητα/Ν.Πορεία, ΔΑΚΕ, ΕΜΕΙΣ, δεν στήριξαν απεργιακή απόφαση έστω στάση εργασίας του ΕΚΑ για να «μην εκτεθεί το κύρος του» σε μια μη μαζική κινητοποίηση. Είναι φανερό ότι κι οι απουσίες από τη συνεδρίαση, προδίκαζαν ότι δεν θα παιρνόταν απόφαση… Ενώ παρευρίσκονταν μόνο 2 γυναίκες – μέλη του ΔΣ (έλλειπαν άλλες 2 από ΔΑΣ/ΠΑΜΕ…)

Κάπου εκεί αποχώρησε εσπευσμένα κι ο πρόεδρος ΔΣ ο Γ. Μυλωνάς γιατί του τηλεφώνησαν για ένα σοβαρό οικογενειακό θέμα κι η σύσκεψη «επιταχύνθηκε».

Δευτερολόγησα, διαπιστώνοντας την αντινομία μιας στάσης καταρχήν υπέρ μια απεργιακής 8Μ αλλά καμιά πρωτοβουλία, πρότεινα να αποφασίσει το ΕΚΑ και να καλέσει σε σύσκεψη τα σωματεία της δύναμής του για να οργανώσουν μαζικά την απεργία στις 8Μ, ζήτησα μα γίνει και καταμέτρηση, αλλά ο προεδρεύων διαπίστωσε ότι δεν υπάρχει στήριξη και δεν προχώρησε.

....

Βασ. Συλαϊδής, μέλος Δ.Σ. ΕΚΑ (εκπρ. ΑΤΕ-ΕΚΑ), από ενημέρωση στη λίστα της παράταξης

Τελικά, η ΓΣΕΕ αποφάσισε στις 4.3.2019 αυτή πλέον να προχωρήσει  σε παναττική στάση εργασίας 13:00-15:00 τη Μέρα της Γυναίκας 8 Μάρη, καλώντας τους εργαζόμενους σε συμμετοχή στα συλλαλητήρια... Φαίνεται ότι όταν αποφασίζει η ΓΣΕΕ δεν ισχύουν οι "αντιρρήσεις" που πρόβαλλαν οι διάφορες παρατάξεις στο ΕΚΑ για απεργιακή 8Μ... Έρχεται βέβαια και το 37ο συνέδριο της ΓΣΕΕ στην Καλαμάτα 14-17.3 κι η ΓΣΕΕ θέλει να εμφανίσει μια πρόσφατη απεργιακή δράση, αλλά αυτό δεν είναι το σημαντικό, εδώ έχουμε τελικά την ευκαιρία-πρόκληση για μια απεργιακή-αγωνιστική-εργατική 8Μ, για πρώτη φορά στην Ελλάδα.

Μετά από πρόταση της Πρωτοβουλίας ΓΕΝΟΒΑ και στο Σωματείο στον Όμιλο INTRACOM, το ΔΣ στις 6.3 αποφάσισε να επεκτείνει τη στάση εργασίας της  8Μ μέχρι τέλους της βάρδιαςγια να διευκολυνθεί η συμμετοχή στο συλλαλητήριο 2μμ στην πλ. Κλαυθμώνος.