Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΕΝΟΒΑ ΣΤΗΝ ΙΝΤΡΑΚΟΜ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ - 18/2/2011

Η εργοδοσία μετά από μια σκληρή αναμέτρηση με τους εργαζόμενους στην ΙΝΤΡΑΚΟΜ που κράτησε περισσότερο από 20 μέρες, κατάφερε τελικά να περάσει τις απολύσεις και τις μειώσεις μισθών, όπως σ’ αυτή τη φάση επιδίωκε.

Η αποφασιστική αντίσταση των συναδέλφων, που παρέλυσε για 4 μέρες τις επιχειρήσεις του ομίλου, έχει αφήσει μεγάλη παρακαταθήκη για τη συνέχεια. Οι δυο 48ωρες απεργίες που αποφασίστηκαν από 2 Γ.Σ., με απαρτία που αντικειμενικά στηρίχτηκε στον κόσμο της Παιανίας, η δεύτερη μάλιστα μέσα σε στάση εργασίας, η καθολική συμμετοχή και στις δύο 48ωρες, οι συνάδελφοι που ήταν παρόντες και την πρώτη και τη δεύτερη μέρα των απεργιών στις πύλες και στις απεργιακές συνελεύσεις και περιφρούρησαν την απεργία, όλα αυτά τα βιώματα έχουν αλλάξει τις ιδέες πάρα πολλών συναδέλφων και αυτό αποτελεί μια ανεκτίμητη κατάκτηση για όλους μας.

Όλοι συνειδητοποιούμε καλύτερα ότι πρέπει να παλέψουμε συλλογικά για να εξασφαλίσουμε την επιβίωσή μας, ότι δεν υπάρχουν ατομικές λύσεις. Αποκτήσαμε όμως και τη ζωντανή εμπειρία μετά τις 48ωρες, ότι έχουμε τη δύναμη και την αλληλεγγύη να παραλύσουμε την εταιρεία για πολλές μέρες, προκειμένου να επιβάλουμε τα δίκαια αιτήματά μας, να μπορούμε τουλάχιστον να ζούμε όλοι με στοιχειώδη αξιοπρέπεια από τον πλούτο που έχουμε παράγει και συνεχίζουμε να παράγουμε.

Επιχειρώντας ένα πρώτο απολογισμό εκτιμάμε ότι η πρώτη επιτυχημένη 48ωρη στις 1-2/2, που σα ΓΕΝΟΒΑ αρχικά προτείναμε στο Δ.Σ. και υιοθετήθηκε γρήγορα από όλες τις παρατάξεις και στη συνέχεια αποφασίστηκε από την υποδειγματική Γ.Σ. στις 27/1 (η οποία δεν έγινε νωρίτερα γιατί η Α.Κ.Ε. την καθυστερούσε στο όνομα της καλύτερης προετοιμασίας), δημιούργησε ένα πρώτο γερό ταρακούνημα στην εργοδοσία.

Στην απεργιακή συνέλευση τη δεύτερη μέρα της πρώτης 48ωρης, η Α.Κ.Ε. άρχισε να βάζει ενστάσεις στην προοπτική για άμεση συνέχιση και κλιμάκωση των κινητοποιήσεων με τη δικαιολογία της μη εξασφάλισης απαρτίας τη συγκεκριμένη στιγμή, να καλλιεργεί γενικά μια αναβλητικότητα και μια ηττοπάθεια. Η πίεση του κόσμου στην απεργιακή συνέλευση και η ξεκάθαρη στάση των ΓΕΝΟΒΑ και Α.Ε.Ε. για άμεση σύγκληση νέας Γ.Σ. μέσα από στάση εργασίας, αλλά και το γεγονός ότι στο Δ.Σ. η Α.Κ.Ε. δεν έχει την απόλυτη πλειοψηφία, οδήγησαν τελικά, ομόφωνα, σε προκήρυξη στάσης εργασίας με σύγκληση νέας Γ.Σ. στις 7/2, με επίσης ομόφωνη πρόταση από το Δ.Σ. για νέα 48ωρη στις 9,10/2. Κατά τη διάρκεια της Γ.Σ. στις 7/2 και μέσα από την αποφασιστικότητα των συγκεντρωμένων να ολοκληρωθεί η Γ.Σ. και να μπει κάλπη, όπως επέμεναν ΓΕΝΟΒΑ και Α.Ε.Ε., υπερψηφίστηκε η δεύτερη 48ωρη, η οποία στην πράξη προετοιμάστηκε και στηρίχτηκε αποφασιστικά από ΓΕΝΟΒΑ και Α.Ε.Ε. και πραγματοποιήθηκε και πάλι με καθολική επιτυχία από τους συναδέλφους. Έτσι φτάσαμε σε μια δεύτερη ανατροπή από τους συναδέλφους που είχε μεγαλύτερη βαρύτητα και από την πρώτη 48ωρη, καθώς αποτελούσε απεργιακή κλιμάκωση χωρίς προηγούμενο στην ΙΝΤΡΑΚΟΜ.

Την κρίσιμη στιγμή όταν η συμμετοχή του κόσμου στη δεύτερη 48ωρη απεργία δημιουργούσε ένα ισχυρό ρεύμα, που στην πράξη ξεπερνούσε την αναβλητικότητα και τις αναστολές της ΑΚΕ, δυστυχώς και από την πλευρά της Α.Ε.Ε. είχαμε μια στάση ηττοπάθειας και κωλυσιεργίας - μιλούσαν στην απεργιακή συγκέντρωση στις 10/2 για συνέχεια των κινητοποιήσεων με νέα στάση την επόμενη… Πέμπτη 17/2, δείχνοντας έλλειψη εμπιστοσύνης στη δυναμική των συναδέλφων.

Δώσαμε τη μάχη στην απεργιακή συγκέντρωση στις 10/2 και με την πίεση των συγκεντρωμένων απεργών για συνέχεια και κλιμάκωση, δεσμεύσαμε όλες τις παρατάξεις να πάμε τη στάση εργασίας την Τρίτη 15/2 και με νέα Γ.Σ. να αποφασίσουμε τη συνέχεια έχοντας και το αποτέλεσμα της συνάντησης του Δ.Σ. με τη διοίκηση.

Στην πράξη όμως και η Α.Ε.Ε. συνέχισε να επιμένει ότι η απεργία φθίνει, αναμασώντας επιχειρήματα που και η Α.Κ.Ε. έβαζε, ότι με 100 απεργούς στις πύλες πρέπει να αναδιπλωθούμε, χάνοντας από τα μάτια ότι είχαμε παραλύσει για άλλες 2 μέρες την εταιρεία και παραβλέποντας ότι βρισκόμασταν μπροστά στον κίνδυνο η εργοδοσία να προχωρήσει άμεσα στις μειώσεις, μέσα από ατομικούς εκβιασμούς. Την Παρασκευή 11/2 η Α.Ε.Ε, την ώρα της μάχης για συσπείρωση και απεργιακή συνέχεια, έβγαλε μια ανακοίνωση που αντικειμενικά λειτουργούσε διαλυτικά, δίνοντας άλλοθι και στην Α.Κ.Ε. να παραιτηθεί από κάθε ευθύνη της για τη συνέχεια, αρνούμενη να βγει η οποιαδήποτε ανακοίνωση του Δ.Σ. για άρνηση υπογραφής ατομικής σύμβασης ενόψει και της επικείμενης συνάντησης με τη διοίκηση, όπως εμείς προτείναμε, ώστε να επιμείνουμε συλλογικά. Στην πράξη Α.Ε.Ε. και Α.Κ.Ε. παρέλυσαν την Παρασκευή τη λειτουργία του Δ.Σ. του Σωματείου, την ώρα που σαν Δ.Σ. είχαμε την ευθύνη να στείλουμε το μήνυμα και στους συναδέλφους και στην εργοδοσία, ότι είμαστε έτοιμοι να κλιμακώσουμε ακόμα πιο δυναμικά τις κινητοποιήσεις μας.

Την Παρασκευή το απόγευμα μετά την άκαρπη συνάντηση με τη διοίκηση, προτείναμε στο Δ.Σ που ακολούθησε, άμεσα νέα 48ωρη σκληραίνοντας τη στάση των εργαζομένων, όμως οι άλλες παρατάξεις δεν έσπρωξαν για να προχωρήσουν αποφασιστικά οι κινητοποιήσεις. Η Α.Κ.Ε. μίλησε αρχικά για απεργία 22-23/2, αφήνοντας όλο το χρονικό περιθώριο στην εταιρεία να σαρώσει με τις εκβιαστικές συμβάσεις, ενώ στη συνέχεια το αναιρούσε, χωρίς όμως και να παίρνει σαφή θέση για τις προτάσεις των υπολοίπων παρατάξεων. Η Α.Ε.Ε. πρότεινε 24ωρη απεργία την Πέμπτη 17/2 που αντικειμενικά έστελνε μήνυμα αποκλιμάκωσης και οπισθοχώρησης, ενώ εμείς επιμείναμε στη δική μας πρόταση για νέα 48ωρη, που σηματοδοτούσε κλιμάκωση όπως επέβαλε η κρίσιμη συγκυρία. Η μόνη συμφωνία που υπήρξε ήταν για στάση εργασίας με νέα Γ.Σ. την Τρίτη 15/2 και τη Δευτέρα το πρωί που συνεχίστηκε η συνεδρίαση της Παρασκευής δεν προέκυψε κάποια διαφοροποίηση.

Αυτή η έλλειψη εμπιστοσύνης στη δύναμη των συναδέλφων από Α.Κ.Ε - Α.Ε.Ε. δε βοήθησε στην έγκαιρη και αποτελεσματική κλιμάκωση των κινητοποιήσεων.

Η διοίκηση εκμεταλλεύτηκε την αναποφασιστικότητα του Δ.Σ. και κινήθηκε γρήγορα τη Δευτέρα 14/2 με τις εκβιαστικές ατομικές συμβάσεις, προλαβαίνοντας τις επόμενες απεργιακές κινητοποιήσεις. Ακόμα και μετά από αυτή τη δυσμενή εξέλιξη, 100 περίπου συνάδελφοι ήρθαν στη στάση στις 15/2, αγανακτισμένοι από την τακτική της εταιρείας να τους εξαναγκάζει να υπογράφουν κάτω από την απειλή της απόλυσης. Όσοι δεν έχουν υπογράψει θα πρέπει να έχουν την πλήρη στήριξη όλων μας στην περίπτωση εκδικητικών πρακτικών από την εργοδοσία. Όλοι μαζί συνεχίζουμε να παλεύουμε για να βάλουμε φρένο σ’ αυτό τον αντεργατικό κατήφορο που μας οδηγούν.

Η μεγαλύτερη ενεργοποίηση κι οργάνωση όλων των συναδέλφων μπορεί στη συνέχεια να δώσει ώθηση ώστε να ξεπεραστούν όλοι οι δισταγμοί, η αναβλητικότητα, η ηττοπάθεια και η υποχωρητικότητα των παρατάξεων που έκαναν πίσω. Η εργοδοσία και στην ΙΝΤΡΑΚΟΜ κι αλλού θα είναι σκληρή το επόμενο διάστημα και οι εργαζόμενοι θα πρέπει να βάλουν όλες τους τις δυνάμεις και την αλληλεγγύη τους για να βγουν νικητές στις αναμετρήσεις που έρχονται, πράγμα που στις σημερινές συνθήκες δεν μπορεί να έρθει χωρίς θυσίες από όλους μας. Οι δύο πετυχημένες 48ωρες αποτελούν μια συλλογική κατάκτηση και το ξεπέρασμα των αδυναμιών μας που πρέπει να τις συζητήσουμε και να τις αξιολογήσουμε προκειμένου να οργανωθούμε καλύτερα, είναι το κλειδί για να μην περάσουν νέα αντεργατικά μέτρα από την εργοδοσία στη συνέχεια, παλεύοντας να ανατρέψουμε κι αυτά που μόλις μας επιβλήθηκαν.

Υπάρχουν μεγάλα περιθώρια να πετύχουμε καλύτερη οργάνωση και μεγαλύτερη συσπείρωση όλων των συναδέλφων στο σωματείο, να συστήσουμε απεργιακό ταμείο, να απαιτήσουμε πιο αποφασιστική και έγκαιρη στάση του Δ.Σ. και αποτελεσματικότερη κινητοποίηση όλων σε μελλοντικές αναμετρήσεις.

Μπροστά μας έχουμε ένα φαύλο κύκλο μειώσεων και απολύσεων και γι’ αυτό η εργοδοσία κράτησε αυτή τη σκληρή στάση στην τωρινή αναμέτρηση. Αυτό το κλίμα καλλιεργούν συνεχώς κυβέρνηση, τρόικα κι εργοδοσία με τις επιθέσεις που ξεκίνησαν στο δημόσιο τομέα και προχώρησαν ταχύτατα σε ολόκληρο τον ιδιωτικό τομέα, με εκτόξευση των απολύσεων και την προσπάθεια μειώσεων μισθών μέσα από επιχειρησιακές ή ατομικές συμβάσεις. Ακόμα και το κατώφλι των κλαδικών συμβάσεων επιχειρείται να καταργηθεί προκειμένου να πάμε σ’ ένα καθεστώς όπου θα υπάρχουν μόνο ατομικές συμβάσεις, οι οποίες θα υπογράφονται με τον εκβιασμό της απόλυσης, με αποτέλεσμα να έχουμε συνεχείς μειώσεις των μισθών σε αλληλουχία με νέες τρομοκρατικές απολύσεις.

Η λιτότητα και η ανεργία είναι το μέλλον που μας επιφυλάσσουν εργοδότες και κυβερνήτες και το μόνο πράγμα που μπορεί να ανατρέψει τα αντεργατικά τους σχέδια είναι η σκληρή αντίσταση από την πλευρά των εργαζομένων. Στις 23 Φλεβάρη προχωράμε σε Γενική Απεργία που καλούν ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ μετά από πίεση κι απαίτηση ολόκληρων κλάδων που βρίσκονται σε απεργιακό πυρετό. Ενωμένοι κι αποφασισμένοι πρέπει να βάλουμε φραγμό σ’ αυτό τον κατήφορο προς ένα εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα. Οι συνεχείς απεργίες στα ΜΜΜ, οι απεργίες των γιατρών, των εργαζομένων στα ΜΜΕ (που τα αφεντικά τους, με λίγες εξαιρέσεις, αρνήθηκαν να προβάλουν τις απεργίες μας στην ΙΝΤΡΑΚΟΜ), οι κινητοποιήσεις σε δεκάδες χώρους, μαζί κι οι δικές μας που κέρδισαν ήδη τη συμπαράσταση από πολλά σωματεία, θα ενωθούν σε ένα ποτάμι απεργιακό την επόμενη Τετάρτη.

ΟΛΟΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΝΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 23 ΦΛΕΒΑΡΗ 10:30 στο Μουσείο (Μάρνη & Πατησίων)

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!